20.3 Nikt nie pytał, wszyscy potrzebowali

[Akayla]

Berg zachichotał na ten żarcik.

- Och, jestem pewien że nie jest aż tak źle - zapewnił kurtuazyjnie, wciąż jednak rozbawiony. - Szczerze mówiąc, jestem ciekaw - przyznał. - Możemy zacząć od jaja.

[Los]

Isaku wskazał je ruchem głowy. Akurat z wnętrza dobiegł donośny, szorstki dźwięk, jakby w środku poruszyło się coś wielkiego.

To raczej nie był kamień.

[Akayla]

Berg spojrzał na ustawiony z boczku dziedzińca wóz. Zamrugał i spojrzał jeszcze raz, tym razem wielkimi oczami.

- O KURWA.

[Los]

- Tego rodzaju nie znałem - przyznał Isaku z kamienną twarzą. - To smok, Berg? Czy jakaś pradawna bestia, która zniszczy miasto i wyssie nam umysły?

Znając Maulę, mogła mu wcisnąć z premedytacją jajo pożeracza dusz, o ile te składały jaja.

[Akayla]

Berg przez chwilę nie odpowiadał, podszedł tylko bliżej i zaczął oglądać jajo z różnych stron. Wyglądał, jakby obliczał coś w pamięci.

- To jest smok, tak, jak najbardziej, ale tej części z niszczeniem miasta bym tak od razu nie skreślał - odrzekł wreszcie. - Na wszystkich... myślałem, że ich już nie ma. I jeszcze taki wielki! Na litość bogów.

Nakrył usta dłonią i kontemplował przez chwilę jakąś myśl.

- Grata i Myrkrinu. Taki urośnie, jak Grata i Myrkrinu. Jeśli przypadkiem wdepnie ci w jakieś miasto, zmiażdży całą dzielnicę i nawet nie zauważy. Będzie zamrażał na kość wszystko wokół siebie w promieniu kilku kilometrów, powiew chłodu będzie czuć jeszcze dalej. Z dobrych wieści, przynajmniej w teorii powinien mieć zrównoważony temperament i te kilkadziesiąt ton mięsa powinno być potrzebne zaledwie raz na trzy, cztery miesiące, być może rzadziej. Im większy smok, tym wolniejszy metabolizm.

Milczał chwilę.

- Czy próbowałeś z nim już rozmawiać? Zdolności telepatyczne wykształcają się na długo przed wylęgiem.

[Los]

Isaku pokręcił głową i zakrył dłonią usta, przyglądając się jaju. W pierwszym odruchu chciał powiedzieć Bergowi, żeby je sobie wziął, z zamrażaniem okolicy i deptaniem dzielnic w pakiecie. Ale równie szybko zrozumiał, że lepiej nie.

- Grata i Myrkrinu? Jesteś pewien? - spytał.

[Akayla]

Berg pokiwał głową, wciąż zapatrzony w jajo.

- Absolutnie. Jako świeżo wyklute pisklę, takie które jeszcze się chwieje na nóżkach i nie bardzo wie jak latać, będzie mniej więcej taki jak wasz Neb. - Umilkł na chwilę. Potem spojrzał wreszcie na Isaku. - No, gwoli ścisłości. Zasadniczy problem z nim polega na tym, że nie wiem, czy te wszystkie wzory matematyczne do obliczania wielkości dorosłych smoków w oparciu o jajo są nawet adekwatne. Jeśli dasz mi taśmę mierniczą i liczydło, mogę spróbować podać ci dokładne długości, ale nie traktowałbym ich jako coś więcej niż wymiar czysto poglądowy. Ale co do ogólnie pojętego rzędu wielkości, nie mam wątpliwości.

- Czy... - powiedziała powoli Fabia - czy mam przez to rozumieć, że może urosnąć nawet WIĘKSZY niż Grata i Myrkrinu?

- Potencjalnie, tak, jest to możliwe - potwierdził Berg.

[Los]

Hatsze go zabije. Sam się zabije, gdy zobaczy koszt utrzymania tego czegoś.

Isaku podszedł powoli do jaja, położył dłoń na przeraźliwie zimnej skorupie i spróbował nawiązać połączenie z istotą we wnętrzu. Po długiej chwili zabrał rękę. Od dłoni odeszło trochę skóry; gdy na nią spojrzał zobaczył czarny ślad ciężkiego odmrożenia. Pewnie mógł się domyślić.

Wrócił do Fabiany i Berga z gojącą się ręką uniesioną wierzchem do góry, żeby o nic nie zahaczyć.

- To samica - powiedział jakby to było teraz najważniejsze.

[Akayla]

Berg pokiwał w zamyśleniu głową.

- Tak jak mówiłem - odezwał się po chwili ciszy - sądziłem, że ich już nie ma. Że wymarły. W Meselerinie mieszkało ich trochę w górach, kiedyś, dawno temu. Krążą fantastyczne opowieści o zagubionych wędrowcach, którzy spotykali je w zamieci. Ostatni udokumentowany naukowo raz, kiedy ktoś widział jednego z nich był niespełna sto lat temu. Historycznie, ludzie raczej nie trzymali ich jako towarzyszy. Były jakieś pojedyncze przypadki, i to wszystko. Przez to, to jest bardzo słabo znana rasa. A smoków tych rozmiarów, tak ogólnie, nie mieliśmy w Meselerinie nigdy.

Fabia przyglądała się jaju, teraz już ze szczerą fascynacją. Spróbowała delikatnie nawiązać połączenie ze smoczycą, bezdotykowo. Chciała się przywitać.

[Los]

- Maula powiedziała, że znaleźli to jajo na biegunie - powiedział Isaku. - Trzeba będzie pomyśleć, żeby je wykluć. Skarży się, że jest ciepło.

Smoczyca nawet chętnie nawiązała połączenie z Fabianą i przemówiła do niej w mowie Pradawnych. Odczekała chwilę, a gdy pojęła, że Fabiana nie rozumie, przekazała nawet prostszy komunikat.

Od dawna było za ciepło. Teraz już na pewno było za ciepło. W tych temperaturach za jakiś czas jajo umrze.

- Jak długo będzie rosnąć? - spytał jeszcze Isaku. - Masz w ogóle pomysł? Te duże smoki chyba rosną wolniej?

Może nadszedł czas, żeby zrewidować słowo "duże".