Kingdom of North

Wyspa - Stary Świat

Isaku zerknął na nią i chociaż wciąż miał do pokonania górę jedzenia, zapytał:

- Chcesz iść na spacer? Albo wracać?

Wyspa - Stary Świat

- Chętnie się przejdę, ale najpierw dojedz w spokoju - poprosiła. - Nie spieszy mi się nigdzie, a cisza mi nie przeszkadza - zapewniła.

Po prawdzie najbardziej to miała ochotę go przytulić i pozwolić, by obszedł się z nią jak człowiek, Syrus jednak przestrzegł ją by nawet nie próbowała go dotykać.

Wyspa - Stary Świat

- Jak chcesz - powiedział Isaku i wrócił do swojego zabójczego tempa jedzenia.

W efekcie zrobiło się ciemno, zanim w ogóle wyszli przed namiot i musiał wrócić się po małą lampkę. Bakmut nie potrzebowała, ale on jak najbardziej.

Wyspa - Stary Świat

Bakmut zaczekała. Kiedy Isaku wrócił, w świetle lampki mógł zobaczyć zwiniętą nieopodal wejścia Remę. Patrzyła na niego błękitnymi ślepkami z raczej smutną miną, wcielenie skruchy.

Wyspa - Stary Świat

- Chodź, cerendi - zachęcił.

W końcu nie był zły, po prostu nie miał sił na konfrontacje.

Ruszył bez pośpiechu między drzewa, niepewien czy w ogóle odnajdzie ulubioną ścieżkę. Nie oddalili się zanadto, gdy powróciła armia, znowu powiększona o kilka legionów.

Wyspa - Stary Świat

Rema zagruchała i wobec tej zachęty śmignęła mu na ramię, przytulić mu się do szyi.

Bakmut aż się trochę wzdrygnęła i obejrzała, gdy nagle poczuła zapach Kellama. Nie spodziewała się go tutaj. Potem jednak skupiła się z powrotem na leniwym spacerku.

W ten czy inny sposób dotarli w końcu do jeziorka.

- Przyjemnie tu - stwierdziła wampirzyca.

Wyspa - Stary Świat

- Owszem - powiedział Isaku i posłał leniwie kaczkę.

Wyszła mało imponująca, tonąc po raptem jednym odbiciu.

Wyspa - Stary Świat

Bakmut powiodła wzrokiem za kamieniem, a potem, jakby po chwili namysłu, zaczęła ściągać swoje i tak raczej skąpe i wyzywające ubranie.

Kiedy była już zupełnie naga, weszła do wody, popływać przez chwilę. Była cieplejsza niż wyglądała, w zasadzie.

Wyspa - Stary Świat

- Utopisz się - powiedział Isaku z nadmierną powagą, bo pomijając założenie, że Bakmut nie umie pływać, woda mogła tu kogoś przykryć tylko jeśli położył się na płask.

Za to pewnie była pełna pijawek.

Wyspa - Stary Świat

Bakmut, kiedy wchodziła, szczerze miała wrażenie że jeziorko jest głębsze niż było.

- Aha - odrzekła i usiadła sobie w mule w najgłębszym miejscu, gdzie woda sięgała jej do kolan. Tak więc teraz nad powierzchnię wystawała tylko jej głowa. - Ojejku! Ratuj! - sapnęła z bardzo dobrze udaną desperacją w głosie.