Kingdom of North

Berg zachichotał.

- Twoi przeciwnicy lubią ci dawać białe wierzchowce - przyznał z rozbawieniem. - Poszukam i dam ci znać, jeśli coś znajdę - obiecał.

Fabia mruknęła.

- Wydaje mi się, że potrzebuje jeszcze niższej temperatury niż na biegunie. Dużo niższej - przyznała. - Mówiła że od dawna jest za ciepło, myślę, że mogła mieć na myśli ocieplenie klimatu. Nigdy tam nie byłam - dodała, teraz bardziej do Isaku. Bo on był. - Ale z tego co pamiętam na temat temperatur notowanych tam w przeszłości, wydaje mi się, że ona jest zimniejsza od najniższego rekordu. A skoro tak, to znaczy że traci własną temperaturę na rzecz otoczenia już od dawna. Myślę, że możemy potrzebować równać do niej.

- Uznałem po prostu, że było jej za ciepło na Północy, ale może masz rację - powiedział Isaku. - Biegun jest morderczo zimny. Już tam gdzie Maula ma swoje porty, wyjście bez rękawic zimą oznacza utratę kończyny. Być może głębiej na biegunie jest nawet zimniej niż na brzegach. A może rzeczywiście kiedyś było tam jeszcze zimniej. Może potrzebuje temperatur z środka zimy na środku bieguna. Schłodzimy ją na razie najmocniej jak się da i tyle - podsumował.

- Mhm, i zobaczymy, co powie - potaknęła Fabia.

Szczerze mówiąc, miała nadzieję, że ma rację. Podobała się jej ta jej teoria. Ot, próżność naukowa.

Berg zerknął na nią i jej bardzo pewną siebie minę z nieskrywanym rozbawieniem.

- Jeśli wam się uda ją wykluć, licz się z tym że zacznę was częściej odwiedzać - uprzedził Isaku lojalnie. Ten smok był zbyt niezwykły, żeby Berg mógł sobie odpuścić bliższą znajomość z nim.

- Oczywiście - powiedział Isaku. - Nikomu nie będzie przykro z tego powodu - zapewnił go. - Powinnaś wymyślić jej imię - rzekł do Fabiany.

Fabia zarumieniła się lekko. Isaku jej schlebiał.

- Ona nie jest przypadkiem twoja? - zapytała jednak, w ramach obligatoryjnego minimum oporu.

- Chyba przespałem moment podpisania intercyzy, czekoladko - powiedział Isaku z rozbawieniem i trącił palcem jej nos. - Załóżmy, że jest moja. Tym bardziej chcę, żebyś to ty ją nazwała.

Fabia spłonęła już zupełnie. Berg miał wrażenie że jeszcze chwila, i dosłownie się rozpuści.

- W porządku, misiaczku - zgodziła się. - Wymyślę dla niej dobre imię. Kocham cię - dodała czule.

Isaku uśmiechnął się do niej ciepło.

Posiedzieli jeszcze jakiś czas, rozmawiając - i często wracając do tematu smoka - a potem, gdy Berg musiał już wracać, zeszli z nim na dziedziniec. Jajo stąd zniknęło.

- Jeśli mój syn dalej jest u ciebie, może poślij go do domu - poprosił Isaku, gdy służba przyprowadziła wierzchowca Berga.

Berg zmarszczył brwi.

- Wydawało mi się, że już poszli - przyznał z pewnym niepokojem. - Rozejrzę się za nimi i dam wam znać.

Przyjął wodze konia i już miał wsiąść, ale jednak się zawahał.

- Swoją drogą, może powinniście rozważyć dodatkową obstawę dla Fabiany i chłopców? - dodał. - Wiesz. Żeby zabezpieczyć swoje czułe punkty.

Isaku posłał Bergowi spojrzenie. Było bardzo krótkie, ale podejrzliwe, zimne i zwierzęciem drapieżne. Opanował się zaraz.

- Mają obstawę Nieśmiertelnych - powiedział. - Chętnie dołożyłbym kogoś jeszcze, ale chyba nie mam tyle zaufania do ludzi. Na szczęście oboje są ostrożni.

A Lees bardziej zdolny zadbać o siebie niż na to wygląda. Ale Isaku nie zamierzał tego Bergowi mówić.