17. Wredne i rogate

[Akayla]

Elra też miał poczucie, że coś jest nie tak. Zauważył, oczywiście, że Dana łasi się do niego mniej niż normalnie i nie był pewien, czy to ma związek z tym praniem mózgu, które urządził jej Karai czy z czymś jeszcze innym. Tak czy siak, nie chciał się jej naprzykrzać, więc długo zostawiał sprawę w spokoju. Podobnie miała się rzecz z haremem - nauczył się już, że poruszanie jego tematu regularnie psuje Danie nastrój, więc, zwłaszcza wobec jej obecnie kiepskiego humoru, Elra wolał poczekać, aż jego żona sama o tym wspomni. Zaś na nadmiar obowiązków Elra naturalnie nie narzekał - sytuacja nie była nawet w połowie tak paskudna jak pod nieobecność Dany, więc o ile schodziło mu w biurze dłużej niż zwykle, radził sobie doskonale.

Przyszedł do biura krótko po tym, jak Dana odłożyła lustro. Podszedł pierwsze do niej i pocałował ją czule na powitanie.

- Co to, ktoś przysłał wiadomość? - zapytał, podnosząc notkę z biurka.

[Cerro]

- Nie, ja to napisałam - powiedziała Dana. - Skończę z tym papierem i wychodzę, nie chciałam żeby umknęło, gdybyśmy się minęli. Isaku i Fabia przyjeżdżają pojutrze.

[Akayla]

- Ach, rozumiem - odrzekł Elra i odłożył notkę. - Dziękuję, malutka. - Milczał chwilę. Wreszcie zebrał się w sobie. - Masz siły i czas żeby porozmawiać?

[Cerro]

- Nie mam czasu. Żony już na mnie czekają - powiedziała Dana. - Wieczorem?

[Akayla]

- W porządku - zgodził się Elra i pocałował ją znów. - W takim razie cię nie trzymam, kochana.

*

Wieczorem, kiedy Dana wróciła, zastała stół już zastawiony do kolacji. Elra wstał na jej widok, przytulił ją i usiedli razem.

- Jak minął ci dzień?

[Cerro]

- Jak zwykle - powiedziała Dana. - Zaczęłam wszystko szykować na przyjazd Isaku i Fabii. - Urwała na chwilę, a potem nalała wina do kielichów i podała mu jeden. - Chciałeś rozmawiać - przypomniała, siadając.

[Akayla]

- Tak, pamiętam - przytaknął, przyjmując kielich z podziękowaniem. Milczał chwilkę. - Zauważyłem, że ostatnio jakby... przestałaś inicjować - wyjaśnił, czerwieniąc się trochę. - I wiesz, to w porządku, jeśli nie chcesz, znaczy, tęsknię za bliskością z tobą, nawet bardzo, ale nie mam prawa nic na tobie wymuszać, ja tylko... - Wziął głęboki wdech, by zatrzymać ten potok wymowy i trochę się uspokoić. - Martwię się, czy wszystko dobrze - wyjaśnił cicho. - Z tobą, i... i między nami.

[Cerro]

- Nie, mam wrażenie, że nie całkiem dobrze - powiedziała Dana. - I... No tak, przestałam - przyznała. - Trochę chciałam sprawdzić, czy tak nie będzie lepiej dla ciebie, bo... Bo miałam wrażenie, że ci się narzucam.

[Akayla]

Elra pokręcił przecząco głową.

- Nie, nigdy się nie narzucałaś - zapewnił. - Szczerze mówiąc, ja... ja w zasadzie wolę, kiedy ty to robisz - przyznał z zakłopotaniem.

[Cerro]

- No nie wiem - mruknęła niepewnie Dana. - Dla mnie to takie trochę... Budzi we mnie lekką niepewność, czy robisz to dla przyjemności, czy z obowiązku - przyznała.