Kingdom of North

Dzień 18

Derek roześmiał się, przytulając ją chętnie.

- Może rzeczywiście pomyślę - ustąpił. - A w międzyczasie smacznego - dodał pogodnie, podając jej talerz z kolacją. Wziął dla nich obojga i czekał aż Ryu się zjawi.

Dzień 18

- Dziękuję - powiedziała Ryu pogodnie, biorąc sobie swoją porcję i uśmiechając się miękko do Dereka. - Mogę zostać tutaj na noc? - spytała.

Dzień 18

- Jasne - potaknął Derek pogodnie i wypalił: - W zasadzie mogłabyś w ogóle przenieść się tu z rzeczami. Znaczy, jeśli chcesz - sapnął, w połowie zdania tracąc początkową pewność siebie.

Dzień 18

- Cóż... umm, chętnie - powiedziała Ryu. - Przeniosę je jutro z samego rana. Dzisiaj mi się już nie chce. - Milczała przez chwilę, po trochu żeby dojeść kolację. W końcu chrząknęła. - Ja... zupełnie cię lubię - przyznała.

Dzień 18

Derek mruknął.

- Cieszę się, bo... ja ciebie też bardzo lubię - przyznał. - Jesteś cudownym promyczkiem słońca.

Dzień 18

Ryu uśmiechnęła się.

- To... to miło - powiedziała.

Gdy zjadła - a wchłonęła swoją porcję raczej żwawo - wyciągnęła się wygodnie na posłaniu z głową na kolanach Dereka. I pięć minut później był już właściwie tą głową przygnieciony, bo kunoichi zasnęła. Najwyraźniej jej energia była jednak wyczerpywalna.

Dzień 18

Derek uśmiechnął się miękko. Na litość, ta kobieta była cudowna. Delikatnie i z czułością pogłaskał ją po włosach, a potem dojadł, odłożył miskę na bok, zawinął się szczelniej i znieruchomiał. Podejrzewał że Ryu sypia raczej płytko - w końcu była kunoichi - a nie miał serca jej budzić.

Spędził więc noc na siedząco i obudził się jeszcze przed świtem, dosyć zesztywniały. Jednak Ryu jeszcze spała, toteż chwilowo powstrzymał chęć przeciągnięcia się i siedział cierpliwie.

Dzień 18

Ryu zresztą obudził właściwie pierwszy promień światła, który padł na jej twarz. Przeciągnęła się jak kot i uśmiechnęła do Dereka.

- Dzień dobry - powiedziała. - Mogłeś się położyć - dodała, siadając. - Pójdę po śniadanie.

Zabrała miski po ich wczorajszej kolacji i wyszła. Po chwili wróciła ze śniadaniem, a kiedy zjedli poszła, zgodnie z zapowiedzią, przenieść swoje rzeczy, które zresztą mieściły się w jednym tobołku.

Dzień 18

Nie było więc wiele do rozkładania, a czasu mieli mniej więcej do południa.

Wczorajsza rozmowa drażniła Dereka. Chciałby drążyć temat dalej, ale jednocześnie cała sprawa była na tyle niezręczna, że nie do końca wiedział, jak do niej podejść. Ostatecznie zdecydował, że pewnie najlepiej zrobi jeśli pomyśli nad tym chwilę i wróci do sprawy później.

- Więc, jak było z Larkinem? - zagadnął zatem zamiast tego. Bo w zasadzie był ciekaw tych wrażeń Ryu. - Słyszałem że akurat on jest raczej z tych delikatniejszych.

Dzień 18

- Mhm, był bardzo miły i wziął sobie niewiele krwi - potaknęła Ryu. - W nieco dziwny sposób, ale jednak jest bardzo troskliwy.