Kingdom of North

- Przestań - skarciła Yuki, obróciła Pies do siebie i przytrzymała mocno jej głowę, przyciskając ją czołem do siebie. Szczęki objęła razem ramieniem, żeby Pies jej nie ugryzła... znowu.

Pies zaczęła warczeć głucho, gardłowo, ale nie wyrywała się jej. Czegoś się chyba jednak nauczyła w czasie incydentu z ptakami.

Nimathe podeszła więc bliżej i ostrożnie dotknęła zwierzęcia nosem.

- Są czyści - orzekła po chwili, odsuwając się, żeby Yuki mogła wypuścić Pies z uścisku.

Na plaży pojawili się Larkin z Syrusem, obaj obładowani. Ten pierwszy udał się z powrotem do swojego pacjenta z miską wody i ręcznikami, Syrus natomiast zabrał się za rozstawianie im namiotu nieopodal. Przy okazji, zerknął w kierunku Yuki.

- Cześć, Yuki-chan - przywitał się ciepło.

Yuki ukłonił się grzecznie.

- Chihi-ue - przywitała się. - Dowiedzieliśmy się trochę o tej wyspie, ale wszystko wskazuje na to, że nie ma tu ludzi ukrytych przez Paskuda.

Syrus skinął krótko głową. Tego się spodziewał, niemniej, należało sprawdzić.

- W wolnej chwili zrób mi notatkę na temat tej wyspy, dobrze? - poprosił. - Swoją drogą, kim jest twój nowy przyjaciel?

Nieznacznym ruchem głowy wskazał na Pies.

- To samica - powiedziała Yuki. - Nazywa się Pies. Zaatakowała mnie w nocy, więc rzuciłam jej mięso, żeby się odczepiła... i okazało się, że czymkolwiek jest, bardzo łatwo się oswaja.

- A to ciekawe - przyznał Syrus. - Nietypowe. Zwłaszcza dla samotniczego gatunku. Trzeba go jakoś nazwać, swoją drogą. Gatunek. Na razie nie ma pośpiechu, ale szkoda by było, gdyby jakiś naukowiec odebrał ci szansę.

Yuki pokiwała głową.

- W zasadzie chciałam ją zabrać z nami - przyznała. - Boję się, że już tu nie przeżyje. Podąża za mną bardzo uparcie.

- Takie odniosłem wrażenie - przyznał Syrus z łagodnym rozbawieniem. - Pomyślę, jak to zorganizować tak żeby było wygodnie i bezpiecznie dla wszystkich. Ma jakieś szczególne wymagania? Jest agresywna?

- Nie - powiedziała Yuki. - W nocy trochę śmierdzi - przyznała. - Poza tym wymaga tylko suszonych owoców i suszonego mięsa. Nikogo nie próbowała nawet zaatakować - zapewniła.

Syrus pokiwał głową.

- Powinno się dać zorganizować. W takim razie może niech sypia ze smokami? - zaproponował. - Miejsca wystarczy.