Kingdom of North

- Dobranoc - potaknęła Fabia. Czule ucałowała Leesa w czubek głowy na pożegnanie i pomachała Flokiemu.

Przez chwilę stali w milczeniu.

- Przynieść ci jakieś futro? - zaproponowała Isakowi. Zimno było. W znacznej mierze od szopy. Siłą rzeczy.

Isaku pokiwał głową.

- Tak i może niech służba przyniesie nam coś do siedzenia - dodał.

Powinni porozmawiać z Istą zanim wykluje się w swej pełnej krasie nieporadnego, zamrażającego świat bydlaka.

Fabia pokiwała głową.

- To zaraz wrócę.

W istocie, wróciła zaledwie chwilę później, już owinięta w futro, w towarzystwie służącego z trzema krzesłami. Bo szczerze głupio by jej było siedzieć sobie wygodnie i nie zaoferować tego samego komfortu również Mamoru.

Futra zresztą też miała dwa. Podała jedno Isakowi, a z drugim podeszła do Czerwonego.

- Proszę.

Mamoru zerknął na nią.

- Dziękuję, pani - zapewnił, wziął futro i narzucił na siebie.

Chociaż krzesło zignorował, bo znacznie wygodniej było mu na ziemi. Bliższe temu jak zawsze ćwiczył skupienie na magii, a potrzebował go w tej chwili niemało.

Isaku obserwował to lekko sceptycznie. Fabia, dokładnie przeciwnie niż Lees, była za dobra. Nic jednak nie powiedział. Usiadł na krześle i zwiesił swobodnie rękę, kiwając na Fabianę, żeby wsunęła swoją dłoń w jego.

Fabia usiadła sobie obok i wsunęła rękę w jego dłoń, splatając ze sobą ich palce. Po chwili wpatrywania się w uchylone drzwi budynku, zadarła głowę i spojrzała w niebo.

Po chwili milczenia połączyła się znów z nie-taką-małą smoczycą, żeby mogła popatrzeć sobie trochę na świat jej oczami i zaczęła po cichu opowiadać Isaku o najnowszych konstelacjach, wskazując je wolną ręką na nieboskłonie.

Isaku przez chwilę słuchał z uwagą.

- Chyba ci nie mówiłem - powiedział wreszcie. - N'gaya będzie w końcu studiowała astronomię.

- Och, naprawdę? - zdumiała się, a potem uśmiechnęła się miękko. - Nie, nie mówiłeś. Trochę mi to schlebia - przyznała z rozbawieniem. - Ale to świetnie. Że znalazła coś, co ja interesuje. I może będziemy się czasem widzieć na katedrze.

- Słusznie ci schlebia, bo jestem pewien, że to twoja zasługa. Zresztą nawet nie zaprzecza - zapewnił Isaku. - Zrobiłaś na niej wielkie wrażenie.

Fabia uśmiechnęła się miękko.

- To bardzo miłe - przyznała cicho. - Generalnie, studenci raczej mnie lubią z tego co udało mi się dowiedzieć. Tamten wykład to był dobry pomysł. W zasadzie, przyszedł dziś rano list od przewodniczącej Rady Studenckiej. Chcieliby zorganizować kolejny.

Isaku mruknął i skrzywił się lekko.

- Powinniśmy zaaranżować porządną ochronę. Berg ma rację - powiedział.