Kingdom of North

Twierdza - Stary Świat

- Ma to związek z naszą ewakuacją - wyjaśnił Karai i streścił jej, co wymyśliła rada Jona.- Isaku się zgodził, tak twierdzą.

Twierdza - Stary Świat

Fabia na chwilę zaniemówiła ze wzburzenia. No naprawdę!

- Rozumiem - odrzekła. - Potrafię uwierzyć, że się zgodził - przyznała. - Czy mogłabym z nim chwilę porozmawiać zanim przejdą do realizacji?

Chciała się upewnić, że Isaku się zgodził ponieważ uznawał słuszność planu, a nie ponieważ czuł się naciskany.

*

Tymczasem w pomieszczeniach administracyjnych zapakowali ostatnie pudła na wagoniki i poszli, zaprowadzić je do pomieszczenia, gdzie przygotowywano ładunki do wyjazdu.

Po drodze Hatsze zwróciła się do Apepiego.

- Swoją drogą, nie było okazji - odezwała się i wyciągnęła do niego rękę do uścisku. - Hatszepsut, miło mi. Przepraszam że w takich warunkach, mam za swoje za ociąganie się z wizytą - przyznała z pewnym zażenowaniem.


Wyspa Jona 2 - Stary Świat

Po skończonej lekcji, kiedy Yamato zajęty był składaniem podziękowań, Syrus przez chwilę przyglądał się Lisowi. Z wcześniejszej krótkiej wymiany zdań o Isaku wychodziło mu, że stary Kitsune teraz już nie ma gdzie się podziać. Augustus kosztował go znacznie więcej niż tylko sfora białych lisków.

- Jesteś pewien, że nie chcesz zaprzedać duszy Mauli i zadomowić się u mnie, Lisie? - zapytał wreszcie w narzeczu Kitsune.

Twierdza - Stary Świat

- Tak, myślę że to dobry pomysł - potwierdził Karai. - Gdy się przeniesiemy, mam wrócić po rodziny Nieśmiertelnych. Pójdziesz ze mną.

*

- Apepi - powiedział faraon, całując z galanterią powietrze nad jej ręką. - Miło mi, pani.


Wyspa Jona 2 - Stary Świat

- Nie jestem - przyznał Lis. - Ale... Cóż, chciałbym doczekać tutaj, aż kurz opadnie. A potem sam nie wiem. Może. Pewnie tak.

Twierdza - Stary Świat

Pokiwała głową na zgodę.

- Dobrze. Dziękuję, Oświecony. Jeśli pozwolisz, mam jeszcze sporo pakowania - dodała.

*

Hatsze obdarzyła go ślicznym uśmiechem.

- Cieszę się, że z nami jesteś, panie - zapewniła, zupełnie zresztą szczerze.

Dotarli do wyjścia z korytarza, które otwierało się raczej nagle na ogromną halę, na którą nie tak dawno temu Karai ściągał elfy. Od drugiego końca pomieszczenia w kierunku wejścia wił się już coraz dłuższy wąż powiązanych ze sobą, wagoników podobnych do ich własnego. Jakiś chłopaczek podbiegł, zabrać z go z ich rąk i dołączyć do końca pociągu. Potem, spiesznym, zamaszystym krokiem, nadeszła Kaede. W ręku trzymała deseczkę z doczepionymi do niej jakimiś papierami.

- I to były administracyjne, zgadza się? - zapytała.

- Tak, mamo - potwierdziła Hatsze. - Całe.

- Dobra robota, kochanie - odrzekła Kaede i odnotowała coś na swoim dokumencie. - Tam jest trochę chleba i wody jakbyście potrzebowali coś przegryźć, a potem weź swoją grupę i pomóżcie w bibliotece - poprosiła.

- Aha, jasne - potaknęła Hatszepsut.

Kaede przeniosła spojrzenie na Apepiego. Uśmiechnęła się czarująco.

- Ty musisz być faraonem, panie. Jestem Kaede, miło mi cię poznać.


Wyspa Jona 2 - Stary Świat

Syrus mruknął.

- Rozumiem - zapewnił. - Jeśli się zdecydujesz, będzie dla ciebie miejsce - zapewnił go ciepło.

Twierdza - Stary Świat

- Tak, dziękuję ci - zapewnił ją Karai.

*

Apepi skinął głową.

- Miło mi, pani. Wiele o tobie słyszałem.

I głównie prawdę, z tego co widział.

Twierdza - Stary Świat

Kaede roześmiała się miękko.

- Schlebiasz mi, panie - zapewniła. - Porozmawiamy jeszcze przy innej okazji - dodała. - Póki co wybacz mi.

Kiwnęła im głową i potruchtała w swoich spódnicach, odnotować i odesłać kolejną grupę.

Hatsze w międzyczasie podała Apepiemu szklankę wody. Sama już popijała ze swojej, pogryzając kromkę.

- To raczej będzie długi dzień, więc poczęstowanie się chlebem może nie być głupim pomysłem, panie - dodała. W końcu mieli bardzo dużo do wyniesienia. A potem będą musieli wszystko rozpakować.

Adharze, Faryszce, Ainarowi, Kasumi, Mamoru i jego rodzeństwu zresztą też nie zazdrościła. Prawdopodobnie to na nich spadło pospieszne przygotowywanie i zabezpieczanie terenu... dokądkolwiek się wybierali. Ale żadna inna ich Twierdza nie była gotowa przyjąć kilkuset tysięcy elfów, więc.

Wyspa Mauli - Stary Świat

Syrus, pożegnawszy się czule z Lisem, zabrał siebie i Yamato z powrotem do armady.

- I jak wrażenia? - zagadnął ciepło chłopaka. Był szczerze ciekaw.

Twierdza - Stary Świat

- Racja - przyznał Apepi, częstując się.



Wyspa Mauli - Stary Świat

Yamato złapał go kurczowo za ramię.

- Jest taki... Taki łau! - powiedział z przejęciem dziecka. - To znaczy, ty jesteś straszny, Syrus-sama i zrobiłeś z nas kretynów - przyznał. - Ale on jest... Łau. Taki mroczny. I mistyczny.

Twierdza - Stary Świat

- To bardzo wygodny wynalazek, te wózki - zagaiła Hatsze, kiedy się posilali. - Elfy wniosły sporo takich ciekawych usprawnień, kiedy się tu schroniły.



Wyspa Mauli - Stary Świat

Syrus roześmiał się ciepło i poklepał go przyjacielsko po plecach.

- Cieszę się, że ci się podobało - zapewnił ciepło chłopaka. - Umówmy się na jakiś w miarę stały termin, to bym cię pouczył języka, hmm? To może do następnego spotkania obejdziesz się bez pomocy tłumacza - zaproponował, uśmiechając się do niego pogodnie.

Twierdza - Stary Świat

- Przy ladowaniu tego wszystkiego to nawet przydałaby się podziemna kolej, jak w kopalniach - przyznał poniekąd Apepi.


Wyspa Mauli - Stary Świat

- Chętnie, Syrus-sama - potwierdził Yamato.

Na mostku Albatrosa pojawiła się surowa sylwetka Hachiro. Yamato zdał sobie sprawę, że szarpie Syrusa za ramię i puścił gwałtownie, mamrocząc przeprosiny.

Twierdza - Stary Świat

- Na pierścieniach między sektorami nawet zrobili coś takiego - przyznała Hatsze. - Do przewożenia zapasów i innych rzeczy według potrzeb. Tu, w centrum, nie bardzo się dało. Tunele są za bardzo upakowane żeby ryć miejsce też na kolejki, czy jakoś tak. Więc mamy te wózki jako kompromis. Dają się upchnąć w jakichś schowkach kiedy są nieużywane i są trochę mniejsze od kolejek, żeby w razie czego dało się minąć z pieszym.


Wyspa Mauli - Stary Świat

Syrus machnął ręką i puścił do niego oko.

- Nie mam za złe, Yamato-san - zapewnił go. - Godzina rano od dziewiątej brzmi dobrze? - zapytał jeszcze.

Zazwyczaj kiedy miał coś rano u Jona był już do tego czasu z powrotem.