Kingdom of North

- W porządku. Pomogę ci z tym, bo sam nie dasz rady - mruknął Elra. - I jestem w zasadzie pewien że połamał. Trzeba było żeby przekonać Siepaczy żeby cię nam oddali. Zobaczę co mogę zrobić w kwestii słoiczka. Częstuj się - dodał, stawiając przed nim drugą połowę kolacji. - Jutro spróbuję ci już przynosić wikt okrętowy zamiast suchego chleba. Zobaczymy jak wyjdzie.

- Miałem wrażenie, że to raczej torturowanie mnie niż przekonywanie Siepaczy do czegokolwiek - stwierdził Isaku. - Nie przejmuj się mną. Nie za bardzo jestem głodny. To pewnie niedobrze - przyznał.

- Powiedzieliśmy im że zabijemy cię okrutniej niż oni potrafią - wyjaśnił Elra. - To brzmi trochę jak pierwsza faza głodówki - przyznał. - Jedz. Chyba że ci pomóc? - zatroskał się szczerze.

- Zjem - zapewnił Isaku.

W następnej chwili prawie wywalił na siebie cały swój nędzny posiłek i drżącymi dłońmi jednak oddał go Elrze. Ukrył twarz w dłoniach, walcząc z poczuciem upokorzenia.

- Jednak potrzebuję pomocy - powiedział ze zwykłym spokojem, gdy odzyskał równowagę.

- Nikt poza mną nie widzi, a po piekle które przeszedłeś ja nie uważam żeby to był wstyd - mruknął Elra pocieszającym tonem i skarmił Isaku wszystko co przyniósł. - Swoją drogą, rozmawiałem z Karaim.

Isaku mruknął w podziękowaniu za to pocieszenie. Nie podejrzewał, że ktoś odczuwa wobec niego pogardę, kiedy był w takim stanie, może poza nim samym. Ale i tak czuł się słaby i żałosny.

- Rozmawiałeś z Karaim - mruknął Isaku. - I jest coś, o czym chcesz mi w związku z tą rozmową wspomnieć?

- Bardziej poprosić - wyjaśnił. - Czeka nas kilka długich miesięcy. Gdyby się przypadkiem zdarzyło, że w tym czasie Augustus zdoła jednak odtworzyć brakujący kawałek jego machiny i z powrotem padnę trupem, pomóż Karaiemu. Jest co do ciebie sceptyczny, ale jakoś sobie poradzicie.

- "Jest co do ciebie sceptyczny" - powtórzył Isaku i roześmiał się, co oczywiście skończyło się rozpaczliwym atakiem kaszlu. - On nic bez ciebie nie zrobi - powiedział ochryple, gdy w końcu złapał dech. - Nie będzie mu w czym pomagać. Lepiej nie padaj trupem.

- Wiesz, to nie do końca zależne ode mnie - zwrócił mu uwagę Elra z rozbawieniem. - Przede wszystkim trzeba tę obecną podróż doprowadzić do końca. A potem, gdyby coś jednak, trzeba będzie mieć nadzieję że jest na tym świecie jeszcze jedna osoba poza mną, której wysłuchają na Wschodzie.

- Nie o wysłuchanie na Wschodzie tu chodzi - mruknął Isaku. - Chodzi o to, kto mógłby przejąć władzę nad Złotym Imperium, kto miałby do niej prawo. Dlaczego pozostałe państwa do tej pory nie zebrały się w sobie, aby zadziałać? Bo tak naprawdę nie wiedzieliby, co zrobić z Imperium, gdyby je odbili. Podzielić? Jak i po co? Jak mają rządzić czymś, czego zupełnie nie rozumieją? Ale tak, tę wyprawę teraz trzeba doprowadzić do końca - przyznał.