Kingdom of North

Twierdza - Stary Świat

- Jest tu mnóstwo ludzi, co? - domyślił się Apepi, który widywał pięć osób na krzyż.



Wyspa Mauli - Stary Świat

- Hai, Syrus-sama. Dziękuję za wszystko.

Chłopak skłonił się i pod postacią lisa wbiegł po trapie na okręt. Po drodze trochę podskakiwał.

Twierdza - Stary Świat

- Na co dzień tego nie widać, ale tak - potwierdziła Hatsze. - Nas Czerwonych jest parę tysięcy, kobiet dzieci i starców, ale poza nami jest tu też chyba trzy czwarte Międzygórza. Resztę widziałeś, jak sądzę, kiedy byłeś z Jonem.



Wyspa Mauli - Stary Świat

- Cała przyjemność! - zawołał za nim pogodnie.

Chwilę z uśmiechem odprowadzał go wzrokiem, a potem poszedł do siebie, zrobić obchód Sokoła. Z raportów Aldarina i Finna wiedział, że wszystko jest w porządku i wierzył ich ocenie, ale poczuwał się do obowiązku.

Twierdza - Stary Świat

- Tak sądzę - przyznał Apepi, spiesznie szacując w myślach.

No dobrze, może nie było ich aż tak dużo. Zwycięstwo w tej wojnie było dalekie od pewnego.

Wymiar Karaiego

Wkrótce dojedli i wrócili do pracy.

Na pakowaniu i wyprowadzaniu ludzi godziny płynęły szybko. Wreszcie jednak, późnym popołudniem, w Twierdzy nie pozostała już żywa dusza. Wszyscy ludzie zostali bezpiecznie przeprowadzeni do innego wymiaru. Hatsze rozglądała się z pewnym zaskoczeniem.

Nie pomyliła się - ich magowie już od rana pracowali ciężko, by przysposobić las na przyjęcie ich. W pustych wewnątrz drzewach zostały otwarte wejścia i wydzielone schronienia - niektóre wyżej w pniu, połączone z gruntem windami - i przestrzenie wspólne. Z każdego drzewa mieli zejścia pod ziemię, do kolejnych pomieszczeń wydrążonych wśród korzeni i wiodącej z nich sieci tuneli, łączącej "budynki" ze sobą. Ze wszystkich istotnych podziemnych węzłów komunikacyjnych natomiast wypadały także tunele ewakuacyjne, na wszelki wypadek.

Jeśli Apepiemu do tej pory brakowało widoku innych ludzi, teraz widział ich aż nadmiar - wprost mrowie elfów, organizujących się jakoś, żeby rozesłać zapakowane rzeczy do, mieli nadzieję, właściwych pomieszczeń.

*

W całym tym zamieszaniu, Fabia została odszukana przez posłańca Karaiego. Poszła z nim, odszukać Oświeconego.

Wymiar Karaiego

Karao stał na uboczu, znużony kolejną już przeprowadzką. Chyba się starzał.

- Pani - rzekł i podał Fabianie ramię.

Stanęli wkrótce we wciąż sennym obozie Jona.

Wyspa Jona 2 - Stary Świat

- Dziękuję, Oświecony - odrzekła Fabia. - Czy wszystko w porządku? - zatroskała się, kiedy już przeskoczyli.

Wyspa Jona 2 - Stary Świat

- Tak. To tylko ogólna sytuacja - wyjaśnił Karai. - Pokażę ci właściwy namiot.

Tak naprawdę nie chciał, żeby kręciła się sama po obozie. Demony wiedziały, co znudzonym żołdakom przyjdzie do głowy.

Puścił ją przodem do właściwego namiotu. Isaku był w środku, siedząc w swoim barłogu. Od kilku godzin pisał, męcząc się niezkemsko nad kartką i długopisem. Na widok Fabiany upuścił wszystko i zrobił wielkie oczy. Jedną rękę położył na udzie, według siebie dyskretnie wbijając paznokcie w ciało, a drugą odszukał Remę.

- Ona tu jest, cerendi? - upewnił się.

Wyspa Jona 2 - Stary Świat

- Tak, Isaku - potwierdziła łagodnie Rema, delikatnie trącając pyszczkiem szukającą jej dłoń.

Fabia uśmiechnęła się do niego nieśmiało. Niepewnie postąpiła o dwa kroki do przodu. Bała się, że go wystraszy.

- Oświecony zgodził się wziąć mnie przy okazji własnych spraw, żebym mogła przyjść w odwiedziny - wyjaśniła cichutko. - Zły moment?

Wyspa Jona 2 - Stary Świat

Pokręcił powoli głową.

- Usiądziesz? - spytał, przyciskając zapisana kartkę do piersi, żeby ukryć treść.

Wyspa Jona 2 - Stary Świat

- Mhm, chętnie, dziękuję - potaknęła.

Podeszła bliżej, ale nie za blisko, i usiadła na jakimś kocu. Chyba Vera. Przez króciutką chwilę chciała powiedzieć, że przecież nie będzie mu podglądać, ale potem doszła do wniosku że może lepiej nie - Isaku tylko zrobiłoby się głupio i przykro. Może lepiej było udawać, że w ogóle nie zauważyła gestu.

- Więc... jak się ostatnio czujesz, kochanie? - zagadnęła. - Obóz bardzo daje ci się we znaki?