Kingdom of North

Inny wymiar

Z tym że zapach się urywał bardzo szybko. Właściwie jakby Syrus nie krążył, doprowadzał go na skraj wysepki, a potem znikał.

- Jakoś mi się wydaje, że stąd skoczyła - stwierdził Neatan. Jego ton absolutnie nic nie sugerował. Zero presji.

Inny wymiar

- Na to wygląda - przyznał Syrus, dzielnie złożył skrzydła i zanurkował tam gdzie zapach był najsilniejszy.

Inny wymiar

To było jedno z tych miejsc, gdzie powietrzogrunt nie był wcale twardy. Syrus przeleciał przez lodowato zimne, wilgotne chmury, aż na jego skrzydłach pojawiła się warstwa szronu. Spowolniły go dopiero korony drzew - to znaczy coś, co wydawało się koronami drzew, ale było złożone z wilgotnego błota - a potem wpadł w ziemię. Dosłownie wpadł, bo ugięła się pod nim gwałtownie jak trampolina i miękko wróciła do swojej zwykłej pozycji, tak że mógł w końcu stanąć na nieco gumiastym, gnącym się gruncie. Zupełnie jakby ktoś rozciągnął warstwę gumy nad słoniami podtrzymującymi placek świata.

Nieopodal leżała kupka czegoś, co na pierwszy rzut oka przypominało sztylety, a na drugi mogło być piórami. Wciąż przypominającymi szkielety. I trochę zielonkawej, cuchnącej mazi.

Dalej biegł trop, w końcu zupełnie wyraźny zapach, prowadzący w błotolas.

Inny wymiar

Syrus przestąpił z łapy na łapę. Naprawdę nie podobał mu się ten uginający się pod nim grunt. Ani odrobinę. W końcu jednak, cokolwiek nieufnie, zmienił postać na ludzką i podążył za śladem, raczej niespiesznym truchcikiem, bacznie rozglądając się dookoła i czujnie nasłuchując, jakby się bał, że coś go zje.

Inny wymiar

Może słusznie. Bo biegł najwyżej pół godzinki za coraz mocniejszym zapachem, kiedy spod czegoś, co chyba było wykrotem (lub łajnem, lub kupą błota) posłano w niego bez ostrzeżenia strzałę. I drugą zaraz za nią.

Inny wymiar

Syrus uskoczył - dzięki regularnym ćwiczeniom jego refleks uległ już niemałej poprawie - wyszczerzył zębiska, a potem wstrzymał odruch rzucenia w tę dziurę czymś ostrym.

- Ashora? - zawołał zamiast tego.

Złote Imperium

- Wynoś się stąd zanim ci wsadzę osikowy kołek w to wampirze dupsko! - odkrzyknęła z wykrotu oczywiście Ashora. - I powiedz Pajacusowi, że może sobie...

Dalszy ciąg był wulgarny. Bardzo.

Złote Imperium

Syrus westchnął w duchu. Potem przykucnął przy wykrocie, gotów w każdej chwili uskoczyć, gdyby elfka rzeczywiście zamierzała otwarcie go zaatakować.

- Dupsko to kiepskie miejsce na wbijanie kołka - zapewnił ją, kiedy już skończyła swoją tyradę. - Królowa wypłakuje za tobą oczy, faraon się zamartwia, a ja straciłem trochę dobrych wampirów kiedy próbowaliśmy cię odbić ostatnim razem. Proszę, chodź. Wracamy do domu - dodał łagodnie, wyciągając rękę w ogólnym kierunku dziury. I wczepiając się drugą w rosnące obok, błotowate drzewo, na wszelki wypadek.

Złote Imperium

- Cześć, Ashora, to Syrus. Wciąż jest dobry - zaapelował do rozsądku Neatan.

- Nie! - Ashora wypadła z dziury. No dobrze, wygrzebała się. Była brudna i zakrwawiona, i miała głowę owiniętą czymś szokująco niehigienicznym. - Jesteś wampirem! Jest wampirem.

Neatan mruknął potakująco.

- Pokaż zęby - powiedziała Ashora po chwili ciszy.

Złote Imperium

Syrus westchnął ciężko i uśmiechnął się do niej, obnażając zębiska. Potem usiadł sobie na ziemi, żeby być możliwie jak najmniej strasznym.

- Jestem wampirem - potaknął. - Ten co próbował mnie porwać mnie dziabnął. I, powiem ci, gdyby nie to że jestem wampirem i Elra generalnie zaczął z nimi pracować, mielibyśmy problem cię znaleźć. W tym wymiarze magię szlag trafia. - Urwał. - Twoje rany się jątrzą - dodał. - Możemy coś na to poradzić tutaj albo zostawić cię magom w pałacu faraona.