13.2: Foch na puna

[Cerro]

Królestwo Północy

- Prawda? - powiedział Nithael. - Tylko ty mnie rozumiesz, Yato - westchnął.

[Akayla]

Królestwo Północy

- Nie próbowałeś przegadać tego z żoną? - zapytał Yato. - Może mogłaby... zrobić COŚ.

[Cerro]

Królestwo Północy

- Nieee - burknął Nithael. - Pewnie będzie się cieszyć, że Elra się stąd wyniesie, nie chcę jej psuć niespodzianki.

[Akayla]

Królestwo Północy

Yato mruknął.

- Trochę przez niego przeszła, trudno się jej dziwić - przyznał. - Ale wiesz, patrząc na pozytywy, Królestwo ciągle pozostanie w twoich rękach - zauważył. - Mogło być gorzej.

[Cerro]

Królestwo Północy

- Sugerujesz, że jestem AŻ TAK bezsilny? - najeżył się Nithael.

[Akayla]

Królestwo Północy

- Skąd, wręcz przeciwnie - zaprzeczył żywo Yato. - Ta mała zdzira nie może cię tknąć. A nawet jeśli przeprowadzą swój zdradziecki plan do końca, ciągle będziesz mógł dużo z nich wyciągnąć i zmusić do pracy pod tobą. Wyobraź sobie, mieć u swoich stóp nie tylko Północ, ale także całe południe!

[Cerro]

Królestwo Północy

Nithael skrzywił się.

- Teraz po prostu grasz na mojej żądzy władzy - rzekł oskarżycielsko. - Południe nam na nic niepotrzebne. Jest daleko, jest wielkie, piaszczyste, teraz też obrabowane do cna, ma tego raka w postaci Czerwonych i każdy możnowładca tam usiłuje ciągle udowodnić, że jest potomkiem faraonów. Elra chce tam pewnie wracać, bo mu zimno - prychnął.

Raczył się chwilę winem.

- Yato - mruknął, spoglądając na terrarium swojej żmijki. - Ten wąż to jest nieumarły, nie?

[Akayla]

Królestwo Północy

- Co? Nie, czemu? - odrzekł, zerkając na żmijkę. - Ściągnąłem ją od elfów jako jajo, jeden mag przywołania na miejscu ją wykluł i odchował, żeby dawała się miziać i nie gryzła. Wciąż nie bardzo rozumiem, jak to się stało, że ma taką uroczą mordę, ale nie zamierzam narzekać - wyjaśnił.

[Cerro]

Królestwo Północy

- A - mruknął Nith. - Bo jej nie karmiłem i jakaś niemrawa się zrobiła. Na co się gapisz, Yato, idź po jakąś mysz, ona umiera! - krzyknął na hakkaiego.

[Akayla]

Królestwo Północy

Yato, tak nagle skrzyczany, poderwał się na nogi.

- Biegnę! - sapnął, odstawił kubek i zaraz go nie było.

Wrócił po przeszło półgodzinie, trzymając w ręce nawet nie mysz, a chudego szczura z ukręconym łebkiem. Delikatnie uniósł pokrywę i położył swoją zdobycz przed biedną żmijką.

- Może powiem służącym, żeby zachowywali i przynosili jej szkodniki z łapek? - zaproponował. No bo nie wyobrażał sobie urządzania polowań na gryzonie za każdym razem, kiedy Nith będzie potrzebował nakarmić swojego węża.