Kingdom of North

Fabia zamruczała i przysunęła się bliżej. Przytuliła się do niego ciasno. Zadarła głowę by nadal na niego patrzeć.

- W takim razie może powinieneś umówić się z Elrą na coś pośredniego? - podsunęła, czule przesuwając dłonią po linii jego szczęki. - Mógłbyś zostawić wszystko jak jest lub poprosić o formalną zwierzchność nad Namiestnikiem lub coś w tym rodzaju... i wymóc na Elrze obietnicę, że wrócicie do tej rozmowy, jeśli jednak będziesz żałować.

- Może - mruknął Isaku. Pocałował ją krótko. - Muszę iść - powiedział.

Ponownie przeszedł do odpowiedniego korytarza, obok umęczonego czekaniem Nithaela i do gabinetu, gdzie usiadł obok Elry.

- Nie chcę Północy - oznajmił.

Elra lekko uniósł brwi w grymasie zaskoczenia, ale potem kiwnął głową.

- W porządku - odrzekł. - Zatem wszystko po staremu?

- Ręce opadają - mruknęła Dana.

- Zgaduję, że tak - przyznał Isaku. - To znaczy... posłuchaj, Elra - powiedział. - Ja już miałem swoją szansę i koncertowo wszystko spieprzyłem. Jeśli uważasz, że trzeba, przyjmę namiestnictwo, przynajmniej na jakiś czas. Dopóki wszystko się nie wyprostuje. Ale... ale nic więcej.

Elra mruknął.

- Rozumiem - zapewnił. W zamyśleniu skubnął brodę. - Na pewno trzeba dopaść tego nowego "faraona" i go zabić zanim namiesza bardziej - stwierdził. - I chyba najłatwiej to będzie zrobić jeśli otrzyma wiadomość od Namiestnika Północy z zaproszeniem do wznowienia rozmów. Jak sądzisz?

- To sprawi, że będziemy źle wyglądali na świecie - powiedział Isaku. - Jeśli zaprosimy kogoś na rozmowy, a potem pałac spłynie jego krwią... najlepiej byłoby zaprosić go, dobić z nim targu i upozorować wypadek, gdy będzie wracał. Ale to niemożliwe w tym przypadku, bo taki sojusz oznaczałby odłączenie Północy, więc... jest to osiągalne, ale musimy działać ostrożnie, wyjść z tego z czystymi rękami.

- Najlepiej by było, gdyby przykry wypadek spotkał go w drodze do pałacu - zauważył Elra. - Ale to będzie znacznie trudniejsze do zaaranżowania. Z innych opcji można wysłać hakkaich, żeby rozejrzeli się wokół tego adresu w Archipelagu i zbadali sprawę poczty która dociera do cesarza - przyznał.

- W zasadzie, kazałem już Makoto rozejrzeć się po Cesarstwie - wtrącił Neatan. - Skoro wiemy, że ten człowiek jest na Archipelagu, myślę że możemy pod tym względem liczyć na jego hakkaich. A może jest też dość głupi i nieostrożny, by udało się go im znaleźć i usunąć. - Urwał na chwilę. - Mogę już wydrzeć duszę ze Svarianina? - chciał wiedzieć.

- To dobrze - odrzekł Elra. - Nie, jest mi potrzebny. Za to możesz wydrzeć mu z głowy rysopis "faraona" dla hakkaich.

- Tak poza tym wszystkim myślę że potrzebny jest nowy urząd - dodał, znów do Isaku. - Praca polegałaby na prowadzeniu regularnych i ścisłych kontroli poczynań Namiestnika i raportowaniu do mnie. Chcesz się tym zająć, czy powinienem oddać to Neatanowi?

Neatan poszedł to zrobić. Z zadowoleniem.

- Nie jestem w stanie tego robić na takim poziomie jak ojciec, ale z przyjemnością zrobię, co w mojej mocy - zapewnił Isaku.