Kingdom of North

- Na jednej z wysepek, na archipelagu na dalekim wschodzie - odpowiedział Gabriel. Nawet współrzędne mu podał. - Mieszkają w osadzie schowanej wśród traw wielkich jak drzewa.

- Dobrze - powiedział Isaku, oglądając się na kusznika, który zanotował koordynaty. - A wiesz, gdzie jest teraz okręt o nazwie Szary Sokół?

Bo jeśli nie wiedział, to Isaku raczej będzie musiał skontaktować się z Syrusem przez Maulę, co mogło być utrudnieniem.

- Nie, ale mogę się dowiedzieć - zapewnił Gabriel.

- Czy to rozsądne? - odezwał się Ver. - Nie ostrzeżemy w ten sposób Mauli, że coś mamy?

- Więc mam pozwolić tym ludziom tułać się w jakiejś lokalnej dziczy, żeby Maula się nie dowiedziała? - spytał Isaku. - W porządku - dodał pod adresem Gabriela. - Nie musisz. Księżniczko, masz już wprawę w zajmowaniu się rzekomo astralnymi bytami - powiedział do Farihy. - Przygarniesz na jakiś czas i jego?

- Nie - przyznał Ver. - Chodzi mi głównie o to żeby wykorzystać tę informację w sposób, który nas nie odsłania. Wymyślić jakieś kłamstwo, skąd wiemy gdzie oni są i dyskretnie uprzedzić Paskuda, zanim zawiadomimy Syrusa.

- To naprawdę nie jest problem - zapewnił Gabriel.

- W porządku - zapewniła Fariha. Święty Duch i demon w jednym domu. To będzie interesujące.

- Wyślę tam kogoś - powiedział Isaku. - Może obejdzie się bez Syrusa.

Lisa. Jeśli ten się pojawi.

Al całkiem wyraźnie również był zadowolony.

- Oświecony - powiedział Isaku. - Chcę żeby wysłał kogoś, kto spisze całą wiedzę Gabriela o tym wymiarze.

- Oczywiście - powiedział Karai.

- Oświecony i jego ludzie są wiernymi sługami Prawdziwej Wiary - rzekł Isaku do Gabriela. - Będę wdzięczny, jeżeli będziesz z nimi współpracował i przekażesz im swoją mądrość.

Ver króciutko skinął głową na zgodę.

- Oczywiście - zapewnił Gabriel.

Fariha, która wciąż siedziała sobie w najbliższej okolicy Ducha, podniosła się zwinnie i przeciągnęła z sapnięciem. Potem wykonała krótki gest dłonią i Gabriela okryła zupełnie ładna iluzja cokolwiek barczystego mężczyzny. Żeby chociaż trochę zaakomodować trzy cholerne pary skrzydeł.

Będzie musiała mu sprawić normalniejsze ubrania. W tym co miał na sobie będzie się przecież potykał przy chodzeniu.

- W porządku. Czy to wszystko? - zapytała, po równi Isaku i Vera. Bo jeśli tak, miała boga i demona do przewiezienia.

Isaku przyglądał się jej chwilę.

- Bądź ostrożna. Nie wiemy, czy jest tym, za kogo siec podaje ani czy rzeczywiście jest po naszej stronie. To może być wymyślna pułapka - powiedział do Farihy Isaku. - Mam nadzieję, że nie widzisz w nim obiektu kultu.

- Nie, nie widzę - zapewniła go Fariha z powagą. - Moja religijność to bardziej nawyki niż wiara. Zachowam ostrożność - obiecała.

- Możecie odejść, księżniczko - powiedział więc do niej Isaku. - Ver, mówiąc o zachowywaniu tajemnicy, upewnij się że N'gaya zachowa wszystko dla siebie. Jej banda...