Kingdom of North

Królestwo Północy

Isaku uniósł brwi.

- Przejdzie jej - rzekł z przekonaniem.

Królestwo Północy

Elra milczał chwilę.

- Na twoim miejscu dałbym jej dzień na uspokojenie i spróbował ją zdybać i przegadać sprawę jutro. Ale zrobisz, jak uważasz - zaznaczył, unosząc ręce w pokojowym geście.

Królestwo Północy

- Wracając do tematu - rzekł Isaku. - Byłoby wspaniale, gdybyście bawiąc się w swoje spiski, nie wciągali mnie w wojnę z Nithaelem.

Królestwo Północy

Elra zerknął na Danę.

- Nie wiem, czy już nie jest za późno. Spisek ruszył - przyznał.

Królestwo Północy

- Wspaniale! - westchnął Isaku z czymś jakby lekką irytacją w głosie. - Nithael już pewnie wie. Lisy mu donoszą. Powinniście nazwać syna "Loke", pasowałby do was idealnie.

Dopił wino i wstał.

- Ale uratujesz nas? - upewniła się Dana, zanim wyszedł.

- Ostatni raz! - zaznaczył Isaku i poszedł.

Królestwo Północy

Elra spojrzał za nim i mruknął cicho.

- Jeszcze nie widziałem go tak złego - przyznał. - Jesteś pewna, że wszystko jest w porządku? - zmartwił się.

Królestwo Północy

Dana westchnęła.

- Nie - przyznała. - Jesteście przyjaciółmi, będzie dobrze. Rzucisz mi ręcznik czy mam przeparadować nago? - spytała, wskazując porzucony obok Elry... kłąb tkanin.

Królestwo Północy

- Przyjaciółmi? Od kiedy? - zdziwił się Elra z uprzejmym rozbawieniem. Wyciągnął i rzucił żonie ręcznik. Nie trafił. Tkanina opadła smętnie obok balii. Ale hej, przynajmniej w zasięgu ręki Dany!

Elra dopił wino i odstawił kielich.

- Idę do Nithaela - oznajmił. - Pogadamy sobie i może nawet uda się rozwiązać całą sprawę bez nerwów.

Królestwo Północy

- Czy teraz nie jest już na to trochę za późno? - spytała Dana ostrożnie, bo plan nie brzmiał rozsądnie, ale może to ona czegoś nie dostrzegała.

Królestwo Północy

- Trochę jest - przyznał Elra. - Ale on i tak wie. A może, może uda się go przekonać że odzyskanie Imperium pomoże Królestwu.