Kingdom of North

- Jestem ci wdzięczny za wszystko, co zrobiłeś dla mnie i dla kraju, Namiestniku - zapewnił go Elra. - Dlatego chciałem z tobą porozmawiać przed wyciągnięciem pochopnych wniosków i poprosiłem Isaku o sprowadzenie cię tu. Nie zamierzam też zatrzymywać cię tu na stałe ani odbierać ci urzędu. Bez względu na to, jak to może teraz wyglądać, szczerze lubię z tobą pracować, Namiestniku.

Siedząca obok Elry Dana gryzła się w język. Gdyby nie szacunek do męża, który rozgrywał to z błogim spokojem, chętnie wygarnęłaby Nithaelowi, co myśli o jego bezczelności.

- Jestem bezmiernie szczęśliwy z tego powodu - zapewnił Nithael.

- Cieszy mnie to - zapewnił Elra. - Jeśli pozwolisz, służba wskaże ci komnaty. Każę im też przynieść ci wina i środków przeciwbólowych.

Kiedy Nithael wyszedł, Elra spojrzał na Isaku.

- Pogadałbyś z Ravhoną? - poprosił. - Ktoś musi go uspokoić.

- Jesteś pewien? Jeśli się za bardzo uspokoi, może zacząć knuć skuteczną zemstę - zażartował ponuro Isaku.

- Właśnie tego próbuję uniknąć - przyznał Elra z westchnieniem.

- Jeśli do tego stopnia mu nie ufasz, powinieneś się go pozbyć. Spokojny czy nie, Nithael zawsze będzie zagrożeniem i zawsze w końcu osiągnie to co chce - stwierdził Isaku, tym razem poważnie.

Elra skrzywił się.

- Po prostu martwię się, czy nie przesadziłem - wyjaśnił. - Szkoda byłoby go stracić, jest nieprawdopodobnie zdolnym zarządcą.

Dana nie wytrzymała.

- Spiskował przeciw nam, jest niewiarygodnie bezczelny, a ty się martwisz czy nie przesadziłeś? - spytała z niedowierzaniem. - Wakacje w lochu może przywróciłyby go na ziemię.

Isaku za to machnął ręką.

- Nie wiem czy on kiedykolwiek zrobił coś pod wpływem emocji - rzekł uspokajająco.

- Dlatego się zdenerwowałem i potraktowałem go Neatanem. I szczerze nie wiem, czy to nie było przypadkiem niewspółmierne do tego, co rzeczywiście się stało - wyjaśnił jej spokojnie Elra.

- Cóż... zdarzało nam się już trochę pogryźć w przeszłości - przyznał Elra - chociaż raczej nigdy aż do tego stopnia. Nie pamiętam żeby on kiedykolwiek stracił nad sobą panowanie pod wpływem emocji.

- To mogły być mdłości, a nie emocje, ojciec potrafi przywalić, jeśli chce - stwierdził Isaku. - Chyba powinienem się zebrać na Północ. I porozmawiać z ciocią tak czy inaczej, bo pewnie ją trzeba uspokoić.

- Knuł za naszymi plecami! - zaoponowała Dana.