18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

- Dopóki nie masz, mogę pomagać - zaoferowała się Fariha.

*

Elra oparł się w wejściu i spojrzał na marynarzy.

- Po dwudziestu tysiącach - poprawił tego od piramidy. - Mogę się dosiąść?

[Cerro]

- Głupio bym się czuł, wspierając się na dziecku - zaprotestował Gar.

*

Szczęki im trochę opadły. Karai, który leżał w swoim hamaku, z jedną nogą zwieszoną luźno, i ostrzył jeden ze swoich noży, uśmiechnął się pod nosem. Ale nic nie powiedział.

Marynarze powstawali na nogi.

- No jasne, Najjaśniejszy Panie - powiedział ten wątpiący, jak również, najwyraźniej, najśmielszy.

[Akayla]

Uniosła na niego ślepka.

- Silna jestem - zapewniła. - Utrzymałabym cię.

*

Elra uśmiechnął się do nich.

- Dziękuję - odrzekł i klapnął sobie na jakimś miejscu które nie było przedtem zajęte, gestem zachęcając, by marynarze uczynili to samo. - O czym to mówiliście? Śmiało, porozmawiajmy - zachęcił.

[Los]

- Nie wątpię - rzekł Gar. - Ale najwrażliwszym narządem każdego mężczyzny jest jego duma.

*

- Cóż - mruknął ten odważny, gdy siedli. - O tym jak traktujesz Białego Wilka. Jesteś dla niego strasznie miły a to kawał ścierwa. Technicznie walczyłem po tej samej stronie i wciąż uważam, że to kawał ścierwa. No i zabił ci syna. Paskudnie. Okrutna śmierć.

Pokiwali wszyscy głowami. Jakiś młokos z glutem przy nosie i śladami po ospie wypalił:

- Nawet się zastanawialiśmy, czy nie jesteś ciotą jak Augustus i ten tam.

Siedzący obok marynarz zdzielił młokosa w łeb.

- Cicho, idioto... Czerwony powiedział, że nie.

[Akayla]

- Aaaaach - sapnęła Fariha ze zrozumieniem. - Racja. Mama przebąkiwała coś kiedyś na ten temat - przyznała.

*

Elra prychnął z rozbawieniem.

- Nie, nie jestem, pozostaję wierny mojej żonie - uspokoił chłopaka. - A nawet gdyby, widziałeś go? Wilk ledwie ma siłę wstać, co dopiero dymać się z kimkolwiek. - Mruknął, poważniejąc. - Jest kawał ścierwa - przyznał. - I ja też byłem. Wilk nie zasługuje na wybaczenie, ale byłbym cholerny hipokryta gdybym odmówił mu szansy na odpracowanie i pozwolił zdechnąć.

[Los]

- No widzisz - mruknął Gar. - Masz mądrą matkę. - Zastanawiał się czy zapytać o ojca Farihy, ale to mógł być drażliwy temat, więc dał sobie spokój. - Czym ty się zajmujesz cały dzień, mała? - spytał zamiast tego.

*

Rozległy się gniewne prychnięcia.

- Zawsze to samo - burknął jeden marynarz. - Jakby normalny człowiek rzucił podwładnego rekinom, nabiał cywili na pale i palił miasta, zginąłby tak. - Strzelił palcami. - Ale niech ci się zdarzy mieć dobre nazwisko i wszystko możesz... Odpracować.

- Nie widzę, żeby na coś pracował - mruknął śmiały marynarz. - Widzę że odbywa przyjemny, gładki rejsik, w kierunku kilkunastu tysięcy wiernych mu mieczy Nieśmiertelnych.

[Akayla]

- Niczym szczególnym - zapewniła go dziewczynka. - Uczę się z innymi, pomagam w kuchni, sprzątam. Co akurat trzeba. Tylko do ćwiczeń nie puszczają mnie z innymi dziewczynkami, ciocia Kaede mówi że lepiej żebym ćwiczyła z dorosłymi.

*

- Powiedz o tym Benggadorowi - odpowiedział Elra pierwszemu. - I nie wspominaj o romansie, nie było żadnego romansu kiedy Maula robiła z niego oficera.

[Los]

- Jestem sobie w stanie wyobrazić - rzekł Gar. - Chcesz się posiłować na rękę?

*

- Maula - prychnął ktoś.

- Benggador to koronny przykład tego, o czym mówił Tons - mruknął Śmiały. - A Maula łaziła w sukniach z ludzkich skór. Suka była stuknięta.

[Akayla]

Oczka się jej zaświeciły.

- Jasne! - potaknęła radośnie, zlazła z niego i podsunęła stolik, żeby Gar nie musiał się przesiadać. Siadła sobie po drugiej stronie, zakasała rękawek i nadstawiła łapkę.

*

Elra mruknął, uznał sprawę za przegraną i dał spokój.

- Może rzeczywiście jestem mięczak - ustąpił. - Tak czy siak, chętnie poznam was wszystkich bliżej, czeka nas długi rejs. Chyba że wy macie mnie dość - dodał z rozbawieniem.

[Los]

Gar z duszą na ramieniu złapał tę łapkę.

-Trzy, dwa, jeden - odliczył, napinając mięśnie.

*

Pomruczeli, że nie i powzruszali ramionami.

- Jemy w mesie trzy razy dziennie - rzekł Śmiały. - Dzwonek słychać na całym statku.