Kingdom of North

Złote Imperium

- Sukces! - przyznał Isaku. - Chciałeś coś jeszcze? Mam potrzebę zmęczenia się trochę.

- Teraz muszą zorganizować się u siebie, a ja wszystko dla nich na Północy. Ale to zrobię już z fotela. Wracam. - Urwała na chwilę. - Neatan powiedział ci o Brunhildzie?

Złote Imperium

- Nie - przyznał Elra. - Dziękuję.

Zwolnił i zawrócił ku pałacowi.

- Tak. Poprosiłem go, żeby zaczął szkolić ją samodzielnie.

Złote Imperium

Isaku dla odmiany przyspieszył, więc szybko znikli sobie z oczu.

- Pewnie się ucieszy - stwierdziła Dana i wyszła z portalu na końcu korytarza. Wyciągnęła do niego ręce na powitanie.

Złote Imperium

Elra złapał ją w ramiona i przycisnął do siebie mocno.

- Oczywiście, że się ucieszy. Mówimy o Brunhildzie - zauważył i cmoknął ją w czółko. - A jak się ma Jon? - zwrócił się do Neatana. - Przyzwyczaił się już trochę?

Złote Imperium

- W zasadzie, miałam na myśli Neatana - stwierdziła rozbawiona Dana.

- Tak, zdołałem go przekonać, że wcale nie chcę go zamordować.

- Jak mogłeś go tak nastraszyć? - spytała oburzona Dana.

- Jestem ucieleśnieniem zła, nieumarłym, mrocznym bytem o boskiej mocy, bywalcem obcych wymiarów i władcą demonów. Oczywiście, że mogłem - stwierdził Neatan.

Złote Imperium

- Poczuł się urażony, bo Jon myślał że jego ziggurat jest zimny, zakurzony i wilgotny - wyjaśnił jej Elra. - Tak, on pewnie też - przyznał z rozbawieniem.

Złote Imperium

- Przecież jest - powiedziała Dana. - No, może jest tam ciepło, ale reszta się zgadza.

- Odkąd mam Cichą, mój ziggurat jest czysty, jasny i pełen misternie ułożonych kwiatów, przynajmniej część gościnna - sprostował Neatan.

- Nie popieramy niewolnictwa nieumarłych, Neatan. Temu arystokracie odpuszczamy na razie z nadmiaru spraw.

- Cicha ma ośmiogodzinny dzień pracy, trzydzieści dni wolnego w roku i płatne urlopy zdrowotne w dowolnej chwili - sprostował Neatan. - Durna ustawa premiera to wymusiła. Na szczęście konserwatyści zablokowali projekt opodatkowania zigguratu, bo poszedłbym z torbami.

- Przecież kontrolujesz większość żył złota na Archipelagu.

- Tak, ale nie mów mu tego.

Złote Imperium

Elra zachichotał. Wziął Danę pod ramię i ruszył niespiesznie w kierunku ich komnat.

- Ciężko jest być władcą ciemności na Archipelagu, co? - zagadnął z rozbawieniem. - Swoją drogą, Starsi zgodzili się też na zabranie z wyspy całej technologii? - zapytał Danę. Dla pewności.

Złote Imperium

- Tak. W zasadzie tym ich chyba przekonałam. Są naprawdę dumni ze swoich osiągnięć, nie chcą ich oddać wąskim oczom.

- Nikt nie chce mi tego ułatwić - przyznał Neatan.

- Obiecuję, jeśli tylko będzie możliwość, zrobimy ci ten cech czarnoksiężników. Będziesz tam sobie groził śmiercią i wyglądał mrocznie do woli.

Złote Imperium

- To dobrze.

- W zasadzie to moglibyśmy zacząć już teraz - przyznał Elra. - Z tym cechem. Bo skoro królowa jest niegotowa do wskrzeszenia, a na próby ułożenia się z pozostałymi Wielkimi powinniśmy poczekać aż ludzie opuszczą Ziemię i dobijemy targu z Amaterasu... chwilowo nie mamy za bardzo czego się złapać.