Kingdom of North

Przez długą chwilę ściśnięte ręce się nie ruszały, tylko obojgu mięśnie drżały z wysiłku. Potem, kiedy oboje byli już nieco spoceni, Fariha na chwilę uzyskała przewagę. Krotko później jednak ją utraciła i ostatecznie potyczkę zwyciężył Gar, choć musiał włożyć absolutnie wszystko co miał by przebić się przez opór dziewczynki.

- Ale fajnie! - pisnęła Fariha pogodnie, wyraźnie nieprzejęta porażką.

*

- Będę wpadał - obiecał Elra.

Posiedział z żeglarzami, konwersując dalej na lżejsze tematy, aż wreszcie ci musieli się zebrać i wrócić do pracy. Kiedy się rozeszli, Elra dosiadł się do Karaiego.

- No. Jesteś naprawdę silna - pochwalił ją Gar.

*

Karai dawno skończył ostrzyć nóż i teraz z największym skupieniem nasączał niewielkie rowki na ostrzu jakąś substancją.

- Ty też! - zapewniła go, szczerząc do niego wszystkie ząbki w szerokim uśmiechu. - Ja jeszcze rosnę. Tak mi mówili - dodała. - Więc kiedyś będę jeszcze silniejsza!

*

Elra milczał więc. Nie chciałby mu przeszkodzić.

- Nie wątpię - zapewnił Gar, gapiąc się na te wielkie zębiska. - Też mam takie - dodał i odgiął wargi, żeby pokazać jej spiłowane zęby.

*

- Chciałeś coś? - spytał Karai.

- Łaaaa! - sapnęła. - Ale ty nie jesteś wampir - zauważyła. - Czemu takie masz?

*

- Nic szczególnego - zapewnił Elra. - Pomyślałem że po raz pierwszy... w zasadzie kiedykolwiek nie siedzimy pozamykani każdy we własnym budynku. Można skorzystać. Chyba że nie chcesz.

- Byłem czarnoksiężnikiem wśród krwawych elfów - powiedział Gar. - Taka była moda, żeby piłować zęby. Byłem bardzo młody, gdy to zrobiłem. Byłem też bardziej muskularny i codziennie rano stawiałem te wszystkie włosy na sztorc zamiast wiązać je jak teraz. Miałem mniej piegów, bo tam nie ma tyle słońca. Byłem bardzo przystojny.

*

- Tak na wszelki wypadek, jestem przeciwnikiem homoseksualnej miłości, jak również wierny żonie - powiedział Karai.

Fariha zrobiła na niego wielkie oczka.

- Ale że tak? - zdumiała się, wczepiając palce we włosy i próbując jako tako postawić je na głowie. Wyglądało to bardziej jakby miała na niej szopę z sianem niż imponujący irokez. - Łau. Ale ty dalej jesteś przystojny - dodała jeszcze, wypuszczając kudełki. - Bardzo ci z tymi piegami do twarzy. A jak nie chcesz się wystawiać na słońce to noś kaptur, pomaga - dodała bardzo rzeczowym tonem kogoś kto wie, o czym mówi.

*

Elra przez chwilkę patrzył na niego zdębiały, potem jednak się roześmiał. Nie podejrzewał Karaiego o poczucie humoru. Zawsze myślał że Czerwony jest drętwy.

- Ale jesteś pewien? Zaprzepaszczasz szansę swojego życia, Oświecony - odrzekł z rozbawieniem.

Gar autentycznie się zarumienił.

- Mądra rada. I nie, trochę bardziej. - Nachylił się do niej konspiracyjnie. - Jak znajdziesz trochę tłuszczu to ci pokażę.

*

- Jakoś przeżyję - zapewnił Karai i z namaszczeniem wysunął nóż na jego miejsce na plecach. - Nie zapytałeś jeszcze ani razu o swoją córkę.

Fariha zarumieniła się. Z podniecenia.

- Znajdę - obiecała w tym samym tonie. - Ja też umiałam robić magię - dodała jeszcze dumnie. - Znaczy, no, uczyłam się.

*

- Słyszałem, że uciekła razem z wami i jest z Mamoru, więc założyłem, że niczego jej nie brakuje - wyjaśnił Elra.

- Och, naprawdę? - spytał Gar. - Kto cię uczył?

*

Karai pokiwał głową.

- Nie brakuje - zapewnił. - Wciąż nie mają dzieci. Dzisiejsza młodzież.