Kingdom of North

Kiedy skończyli mierzyć, Hatsze postukała się linijką w brodę.

- No dobra - zgodziła się. - To może zadziałać. Dołożymy z obu stron, tak jak proponujesz. W najgorszym razie, jeśli mróz jednak będzie za silny, będziemy myśleć nad przemieszczeniem pastwisk dalej. Postaram się, żeby papiery i aktualna mapa były gotowe do końca tygodnia - obiecała. - Starczy wam budżetu na zakup bydła na hodowlę?

- Na razie planuję zaopatrzyć się w kozy, póki Ista będzie mała - rzekł Isaku. - Potem... zobaczymy. Raczej nie - przyznał. - Podniosłem służbie wynagrodzenia.

Hatsze pokiwała głową. Należało się spodziewać.

- Powiedz Basharowi, żeby się do mnie zgłosił, gdyby nie starczyło i dojdę z nim do czegoś - obiecała.

Może nawet wymyśli do tego czasu, skąd wziąć te pieniądze.

- W porządku - powiedział Isaku. Przeczuwał, że byłoby lepiej, gdyby kozy okazały się szalenie dochodowym biznesem. Chociaż wątpił. - Jeszcze jedno - dodał.

I opowiedział jej o Gabrielu.

Hatsze miała wrażenie, że jeszcze jedna taka rewelacja dzisiaj i oszaleje. Ale nic nie dała po sobie poznać.

- W porządku... co myślisz na jego temat? - chciała wiedzieć.

Mogła na pewno dostrzec potencjalne użytki dla stworzenia, o ile mogli mu ufać.

- Nie ufam mu, ale jeśli mówi prawdę, może być przydatny - powiedział Isaku. - Karai wyśle kogoś, żeby spisał jego wiedzę o tym wymiarze. Będziemy musieli ją zweryfikować, ale może akurat. Poprosiłem też Ravhonę, żeby ostrożnie rozejrzała się w tych koordynatach, które mi podał.

Hatsze pokiwała głową.

- Na ten moment, brzmi jak dobry plan. Im szybciej uda się go zrealizować, tym lepiej - przytaknęła mu. Milczała chwilę, potem prychnęła z rozbawieniem i pokręciła głową z rezygnacją. - Brokat. Mamoru widział całą tę sytuację?

- Nie - powiedział Isaku. - Mamoru jest zajęty czymś innym.

Hatsze skinęła krótko głową. Nie miała powodu dopytywać. Wprawdzie Mamoru przepadł na szokująco długo, ale nie miała powodów nie ufać Isaku.

- No w porządku - mruknęła. - Daj mi znać o rozwoju sytuacji i jeśli okaże się godny zaufania, pomyślimy jak z niego skorzystać. Czy jest coś jeszcze, o czym powinnam wiedzieć?

Szczerze miała nadzieję, że nie.

- Nie - rzekł Isaku i wstał. - To wszystko. Do zobaczenia.