Kingdom of North

Elra mruknął.

- Coś w tym jest - przyznał. - W takim razie napijmy się czegoś i chodźmy przebrnąć przez dokumenty na dzisiaj - westchnął.

*

Syrus, Jon i Saori zebrali się do wyjścia z gospody w godzinach wieczornych. Chyba. W Królestwie w końcu wciąż było jasno.

Hakkai zatrzymał się gwałtownie parę kroków od gospody i głęboko wciągnął powietrze.

- Co jest? - zapytał Saori, wsuwając dłoń za pazuchę.

- Coś się stało w porcie - powiedział cicho. - Potrzebuję zahaczyć o Isaku w drodze powrotnej - powiedział do Jona, podejmując marsz.

- Ale super - sapnął Jon, wyciągając nogi, żeby nadążyć.

Isaku był już na nogach i wygonił chwilowo Yato, żeby samemu przekopać gabinet Nithaela. Na szczęście Svarianin był najbardziej poukładanym człowiekiem świata i wszystkie jego papiery były utrzymane w tak ścisłym porządku, że przeglądanie ich stanowiło raczej przyjemność niż poważną detektywistyczną lekturę.

- Stało się coś? - spytał na powitanie, z nogami na stole, oglądając zamówienia i potwierdzenia opłat związane z budową ogromnej sieci kolei.

- Z portu zalatuje czymś wampirycznym i ludzką krwią - wyjaśnił mu pokrótce Syrus.

Isaku rozejrzał się, ale lisów Lisa nigdzie nie było.

- Ojcze? - spytał, niepewien czy pałac nie jest zabezpieczony.

- Chodź ze mną - rzekł Neatan do Syrusa i otworzył mu mały portal, w sam raz na kruka.

Syrus bez dalszych pytań czy dyskusji zmienił się i śmignął w portal.

Wyleciał z niego nad portem. Na pierwszy rzut oka, nic nie wydawało się być nie w porządku. Wzdłuż wybrzeża cumowały łodzie różnych kształtów i rozmiarów. O tej porze wokół nich nie kręciło się już zbyt wielu ludzi - większość z nich, po skończonym dniu pracy, zabawiała się w tawernach, a pozostali trzymali nieliczne wachty lub odpoczywali pod pokładem.

Syrus skierował się prosto do drobnej handlowej fregaty. Jej pokład był pusty, zaś przy rufie, w wielkiej kałuży krwi, leżała porzucona włócznia. Zaś sam okręt nosił od tamtej strony świeże wyszczerbienia i dziury, jakby ktoś postanowił się tam wspiąć za pomocą czekana, bardzo cicho i ostrożnie, też spryskane krwią.

Hakkai wylądował obok kałuży, chwilę się rozglądał, wreszcie wyłowił z niej jeszcze coś.

- Czy to wygląda jak kieł tego potwora z Meselerinu? Bo czuć od niego jakby jednocześnie wampirem i rybą - zwrócił się do Neatana, obracając w palcach ułamany kawałek kła. - Wygląda jakby wylazło z morza, zabiło wartownika i ściągnęło go do wody.

- Tak - przyznał Neatan. - Rozejrzyj się po okręcie, ja sprawdzę wody wokół nas, może jeszcze dopadnę tego stwora.

Syrus przytaknął i poszedł. Wiele nie znalazł - poza nieszczęsnym wartownikiem fregata była pusta, a poza miejscem ataku nigdzie nie było choćby śladu bytności potwora, ani zadrapania, ani zapachu.

Neatan w zasadzie natychmiast mógł znaleźć leżący na dnie, zarysowany pancerz z rozszarpanym paskiem. Prawdopodobnie to o niego stwór ułamał sobie kieł. Kilkanaście metrów dalej mógł zaś zaobserwować ciekawe zjawisko w postaci świeżego ludzkiego trupa rozszarpywanego przez coś, co nie bardzo mógł zobaczyć.

Neatan nic nie musiał oglądać, musiał tylko rzucić na to coś paraliżującą klątwę, co niniejszym uczynił bez większego zastanowienia.

Skoro podziałała na Yoko, to musiała i na morskiego potwora.

Podziałało. Znaczy, trup przestał być rozszarpywany. Gorzej, że Neatan dalej nie widział stwora.

Za to zobaczył go Syrus, który w międzyczasie skończył przeszukiwać łódź i zaczął krążyć nad portem.

- Wypłynęło na powierzchnię - doniósł, podlatując.

- Nie rusza się? - upewnił się Neatan i z braku innych opcji opętał przypadkową mewę, krążącą nad portem i podleciał do Syrusa, żeby wreszcie zobaczyć potwora.