20.3 Nikt nie pytał, wszyscy potrzebowali

[Akayla]

- Nie uważam, żeby było - mruknęła Fabia. - Ale jeśli nie chcesz o tym mówić, w porządku. Zapytałam bo pomyślałam, że może chciałbyś to przegadać - wyjaśniła się.

[Los]

- Nie chciałbym - rzekł Isaku, biorąc od służącego wstążkę, żeby związać włosy. - Bez znaczenia. Na szczęście Lees nie jest już niemowlakiem.

[Akayla]

- Przepraszam. Nie gniewaj się - poprosiła Fabia, skruszona.

[Los]

- Nie gniewam - zapewnił Isaku. - Chodź - zachęcił, wyciągając do niej ramię, żeby się przytuliła.

[Akayla]

Fabia przyjęła chętnie zaproszenie i przytuliła się do niego. Milczała chwilę.

- Kiedy cię nie było, zaczęłam kopać się w książkach o różnych mitologiach - dodała. - Pod kątem wierzeń odnośnie zimy i zimna w ogóle.

[Los]

- Hmmm - mruknął Isaku i przewrócił ich oboje plecami na łóżko. - Wychodziłem i zostawiłam chemiczkę, a wróciłem do specjalistki folkloru? - spytał.

[Akayla]

Fabia zaśmiała się cicho.

- Aż tak to nie, bez przesady - zapewniła, wtulając się w niego z zadowoleniem. - Wiesz, potrzebowałam zająć czymś myśli i zaczęłam się zastanawiać czy imię ku chwale astronomii rzeczywiście jest dobre dla naszej małej, bo w sumie było wymyślane raczej naprędce... stąd folklor wokół mrozu.

[Los]

Isaku uśmiechnął się krzywo.

- I znalazłaś już Mårran? - spytał.

[Akayla]

- Mhm - potaknęła Fabia. - Pasowałoby do smoka którego nadejście zapowiada powiew chłodu. - Zerknęła na niego. - Co ty o tym myślisz?

[Los]

- Svarianin mnie nią straszył w dzieciństwie - mruknął Isaku. - Chociaż jest też svariańska kołysanka o niej, którą lubił grać.

Milczał chwilę.

- Pasuje, oczywiście - powiedział. - Wielkie jak góra stworzenie, które przychodzi i zamraża świat. Podoba mi się. Ale jak obiecałem - dodał i trącił jej nosek palcem. - Nazwiemy smoka jak tylko chcesz.