17. Wredne i rogate

[Akayla]

Syrus uśmiechnął się do niego ciepło.

- W porządku, dziękuję - uspokoił go. - To jakiś nowy rodzaj potwora. Był więcej niż jeden, i ten drugi próbował nam upolować księżniczkę Nysarę. Poszarpałem się z nim trochę i już wszystko jest dobrze - zapewnił uspokajająco. Rzucił krótkim spojrzeniem w dół. - Większość z tego to nie moja.

*

Znalazł je, i to dużo. "Młode" rosnące wokół wybrzeży Imperium i wewnątrz Wielkiej Rzeki należało liczyć w setkach. Podobnie rzecz się miała wzdłuż wybrzeży Olke Ayin i w słodkich wodach Meselerinu. W tym ostatnim, nieliczne sztuki jakimś sposobem przedostały się nawet do wód gruntowych.

*

Berg siedział w swoim biurze. Przy kubku sprowadzonej z Imperium kawy przeglądał sterty raportów, tych z badań prowadzonych przez wiedźmy i z, póki co bezowocnych, poszukiwań innych potworów również.

[Cerro]

Jon zamrugał, gdy Syrus nazwał swoją byłą żonę "księżniczką Nysarą", troszkę zszokowany. Nie miał za dużo doświadczenia z rozpadającymi się związkami.

- Rozumiem - powiedział tylko wobec tego.

*

Neatan westchnął w duchu (duchach). Ktoś bardzo nie chciał, żeby miał czas pracować nad zabezpieczeniem wymiarów.

Obłożył wszystko zaklęciami, a osobiście udał się do króla Meselerinu.

- Wasza Wysokość - przywitał się, kłaniając dwornie. Nosił się po południowemu, jak już od jakiegoś czasu. - Wiem jak te potwory się rozmnażają i niestety, wiem również że jest ich mnóstwo - streścił.

[Akayla]

- Chodź, wracajmy - dodał. - W Imperium pewnie zaczynają się już martwić.

Saori wobec tego wstał i podał Jonowi rękę.

- Cieszę się, że mogliśmy się poznać - zapewnił ciepło.

*

Berg uniósł głowę znad swoich raportów.

- Usiądź i mów, książę - zachęcił.

[Cerro]

- Ja również. Zapytam o możliwość waszego przyjazdu. Do zobaczenia... Mam nadzieję.

*

- Jest tu jakaś mapa? - A kiedy ją dostał, magiczne zaznaczył lokalizację "młodych" w królestwie Berga. - Dorosłe osobniki są najpewniej wyhodowane i wypuszczone przez Pradawnych. Raz w miesiącu polują na ludzi. Poza tym odgryzają sobie kończyny i zakopują je w podłożu, żeby urosły w nowe potwory. To są lokalizacje tych zakopanych "młodych" u ciebie. Obłożyłem je zaklęciem hibernującym i ochronnymi. W Królestwie i Imperium wygląda to nieco lepiej.

[Akayla]

- Będzie dobrze - zapewnił go Saori z przekonaniem.

Potem on i obie kunoichi pożegnali się z Syrusem, a kiedy skończyli hakkai i Jon wyszli.

*

Elra i Dana skończyli wreszcie pracę. Na zewnątrz zdążyło się już ściemnić, ale nadal zamierzali zrealizować swój plan, toteż zaprosili Nithaela na wspólną, późną kolację.

- Czy czujesz się już lepiej, Namiestniku? - zatroskał się Elra uprzejmie, kiedy już się przywitali i siedli do stołu.

*

Berg pokiwał głową.

- Dziękuję ci. Z mojej strony - dodał - ustaliliśmy, że nie dają się namierzyć magią, co już pewnie wiesz, i dużo się przemieszczają. Psy i smoki były w stanie złapać trop, zawsze kończył się na jednej z naszych wielkich rzek zanim mogliśmy je doścignąć. Z kolei wiedźmy w czasie sekcji znalazły gruczoł jadowy podobny do tego który opisałeś u wampirów w podniebieniu, tyle że nieaktywny. O ile nie dzielą z wampirami wrażliwości na słońce, przyschnięte są bardzo łatwopalne. W ogóle w raporcie wiedźmy rozpisały się sporo na temat anatomicznych podobieństw do wampirów i ostropłetwych - dodał, podając mu rzeczony. - Wysnuły na podstawie tego teorię, że nie mamy do czynienia ze stworem z obcych wymiarów, tylko rodzajem chimery. Ustaliły też, że skóra tych bestii jest szkodliwa w dotyku dla upiorów.

[Cerro]

- Tak, dziękuję, Najjaśniejszy Panie - zapewnił Nithael, z powrotem cały w swojej śliskiej, z natury podejrzanej uprzejmości.

*

- Jeśli to prawda, to znakomity twór - powiedział Neatan. - Zapytam Kellama, czy kiedyś widział w swoim wymiarze coś podobnego, jeśli nie, założyłbym że to dość świeża hybryda. - Milczał chwilę. - Sugerowałbym oddelegowanie części magów do uważnego monitorowania dna rzek i mórz, żebyśmy zdołali wykryć dorosłe osobniki, kiedy przyjdą stworzyć nowe "młode". Nie wyobrażam sobie na ten moment skuteczniejszej metody wyśledzenia ich.

[Akayla]

- Bardzo mnie to cieszy, Namiestniku - zapewnił Elra i przeszedł do prowadzenia przyjaznej, neutralnej rozmowy.

*

- Tak zrobię - potaknął Berg - i spróbuję namówić elfy, by zabezpieczyły w ten sposób także północne wybrzeże. Jednak zważywszy nasze obecne relacje, mam pewne wątpliwości czy zechcą posłuchać. - Westchnął cicho i odsunął teczkę z pozostałymi raportami. - Wysłałem też ostrzeżenie na Międzygórze i do Królestw. Nie otrzymałem jeszcze odpowiedzi. Niemniej, skoro znaleźliście je też w Królestwie i Imperium, należy założyć że są już też wszędzie indziej i uprzedzić także Archipelag, Cesarstwo i Nowy Kontynent.

[Cerro]

Nad nią spędzili w zasadzie cały posiłek, o ile oczywiście dało rozmawiać się przyjaźnie z Nithaelem, mając obok patrzącą na niego od czasu do czasu z nienawiścią Danę. Którą Svarianin absolutnie ignorował.

Dopiero kiedy raczyli się ostatnim kieliszkiem przed wyczekiwanym rozstaniem, Nithael spytał:

- A tak z ciekawości, jaki był plan na wypadek, gdyby Isaku nie odmówił namiestnictwa?

*

- Słuszna uwaga - powiedział Neatan. - Jednak z oczywistych względów zostawię to faraonowi.

[Akayla]

Elra przekrzywił lekko głowę i popił łyczek wina.

- Porozmawiać i z tobą, i z nim, dopilnować żebyś wyszedł z tego jak najmniej poszkodowany. I zapewnić aby namiestnictwo wróciło do ciebie po śmierci Isaku. Jesteś nieprzeciętnie dobrym zarządcą i cenimy cię za to - wyjaśnił.

*

- Naturalnie - potaknął Berg. - Sam też nie będę się wtrącać.

[Cerro]

- Jak najmniej poszkodowany. Mhm - powiedział Nithael. Faraon najwyraźniej bardzo chciał, żeby poczuł się w obowiązku pozbyć zawczasu każdego, kto mógłby pomyśleć o przyjęciu na siebie jego obowiązków.

*

- Cóż, dziękuję za rozmowę - podsumował Neatan. - Jeśli jeszcze czegoś się dowiem, dam znać i miejmy nadzieję, że książę Isaku jak najszybciej znajdzie winnych tego zamieszania.