Kingdom of North

Złote Imperium

Dana wahała się chwilę.

- Znów wygrałam - poinformowała go w końcu.

Złote Imperium

Elra spojrzał jej prosto w oczy.

- I widzisz? - zapytał z przesadną powagą. - Plotkary miały rację. Naprawdę owinęłaś mnie sobie wokół palca.

Złote Imperium

- Twoje pazury są chyba nie do odratowania - przyznała Dana.

Złote Imperium

- Odezwała się mądra - prychnął Elra. - Ale jakbym zaczął pokazywać pazury to byłoby ci tylko przykro!

Złote Imperium

- To możliwe - przyznała Dana, przesuwając palcem po jego wargach. - Aczkolwiek już się ciebie nie boję, więc kto wie? - Pocałowała go znowu i wróciła do obiadu.

Złote Imperium

Elra zaburczał pod nosem, ale też wrócił do obiadu, bo po prawdzie nie miał serca znęcać się nad Daną i udowadnaić jej swojej wyższości, kiedy była taka słaba.

Przez dłuższą chwilę jedli w ciszy, nim wreszcie powiedział:

- Pies memła twoją zdobycz.

Bo w istocie, jeden z wilczarzy wyciągnął książkę spod poduszki i zaczął proces metodycznego żucia jej.

Złote Imperium

- Nie! - wrzasnęła Dana i rzuciła się w kierunku psa. - Nie! DAJ! Zrobiłeś to specjalnie!

To ostatnie było chyba do Elry.

Po dłuższej chwili żałośnie słabych wysiłków Dany, Neatan jej pomógł, zatrzymując psa. Uwolniła książkę i schowała ją do toaletki, a potem opadła obok Elry, zdyszana.

Złote Imperium

- Co zrobiłem specjalnie? Nie ja puściłem tu psy - zauważył Elra z rozbawieniem, obejmując ją delikatnie i przytulając do siebie.

Złote Imperium

- Nie wiem... Zaczarowałeś je - sapnęła Dana.

- Zaliczę ci to jako ćwiczenia - powiedział Neatan. - Nie martw się. To tylko dziewięć miesięcy mojej dyktatury - dodał, gdy Dana ukryła twarz w dłoniach.

Złote Imperium

- Podoba ci się to, co? - zagadnął Elra Neatana.