Kingdom of North

Adhara uniosła lekko brwi.

- Z powodu protestów? - domyśliła się i skrzywiła lekko. - Przykro mi.

- Tak - mruknął Alim. - Zdarza się. Ale o zabezpieczeniu swoich interesów ze mną nie rozmawiał. Musimy się zbierać, kochanie, bo się spóźnimy - dodał. - Dzisiaj zajęcia w katedrze.

Adhara przytaknęła i zawróciła, przyspieszając nieco kroku.

- Cóż, na pewno pamięta jeszcze do czego była zdolna najmilsza wersja Mauli, więc wierzę w jego rozsądek - mruknęła. - W Katedrze? Wielki i jego trupy się wynieśli?

-Tak - potaknął Alim. - Za to Kellam ostatnio nie ma humoru, więc...

Mała, do tej pory wtulona w ojca cokolwiek sennie, drgnęła nagle.

- Nie ma? Co się stało? - zaniepokoiła się natychmiast i zrobiła smutną minkę. Nie chciała żeby Kellamowi było przykro.

- Coś z Brunhildą - powiedział Alim. - Okazało się, że jest medium czy czymś takim. Dlatego musimy jechać do Meselerinu.

- Ojej - sapnęła mała, przejęta. Zrobiła smutną minkę. - Biedna Brunhilda. I biedny Kellam.

- Będzie dobrze, kochanie - zapewniła ją Adhara miękko. - Tatuś postara się im pomóc.

- Uhum... tatuś jest najlepsiejszy - stwierdziła, przytulając się do niego mocniej. Trochę podduszając, znaczy.

Alim zacisnął zęby i nie jęknął. Tylko dlatego, że był Czerwonym.

- Tak, wszystko będzie dobrze - potwierdził, gdy odzyskał tlen.

- Ojć. Przepraszam - sapnęła smętnie Fariha, skoro tylko zorientowała się, co zrobiła. - Nie chciałam zrobić ci krzywdy, tatusiu...

- Nie zrobiłaś - zapewnił Alim. - Po prostu nie rób tak ludzkim dzieciom w swoim wieku - poradził. - Chodźmy - dodał. - Dam wam znać, gdy tylko dostaniemy z urzędu zgodę na przemieszczenie - dodał, całując na pożegnanie Adharę, nim odszedł z Farihą w kierunku portalu.