Kingdom of North

- Potrafię sobie wyobrazić. Tym bardziej cieszy nas że znalazłaś chwilę żeby nas dziś odwiedzić - zapewniła Fabia ciepło.

- Jak mogłabym nie, mnóstwo o was słyszałam - zapewnił z uśmiechem Maula. - I plotki nie były przesadzone, jest tu cudownie.

- Pochlebiasz nam - zapewnił Isaku. - Lees już pokazywał ci stajnie?

- Owszem - potaknęła Maula. - Masz tutaj sporo obiecujących sztuk hodowlanych, książę. Za dwa lata może rzucisz wyzwanie Meselerińczykom, zakładając że utrzymali wystarczający poziom hodowli, żeby na razie ci uciekać - wyjaśniła, prowokująco strzygąc oczami do Berga.

Berg roześmiał się.

- O to się nie martw, pani, jesteśmy dla Isaku godnymi rywalami. I nie damy się przegonić bez walki - zapewnił z przesadzoną powagą.

Fabia zachichotała.

- Nie chcielibyśmy, żeby było inaczej - zapewniła.

- Jeśli chcesz zobaczyć stajnie Meselerinu, pani, zapraszam w odwiedziny do mojego pałacu, z chęcią ci je pokażę - dodał Berg.

- Nie ośmielę się odrzucić zaproszenia waszej wysokości - zapewniła Maula, skłaniającym lekko głowę. - Nie żebym chciała, ale tak brzmi bardziej dystyngowanie - dodała i mrugnęła łobuzersko.

Berg wyszczerzył się pogodnie.

- Nie da się ukryć - przyznał jej z rozbawieniem. - Ojciec ani trochę nie przesadzał z tymi superlatywami - dodał pogodnie w ramach komplementu.

- Wasza wysokość - żachnęła się Maula, rumieniąc się pięknie. - To miłe, że tak uważasz.

- Czy ty rumienisz się na zawołanie, pani? - spytał Isaku.

- Za moich młodzieńczych lat to była podstawowa umiejętność na dworze - zapewniła Maula, rumieniąc się na zawołanie, ku rozbawieniu Isaku.

- Jesteś niesamowita, pani - zapewnił również rozbawiony Berg. - To bardzo ciekawe, jak wielką ewolucję przeszły dwory przez ostatnie kilkadziesiąt lat - dodał. - W dzisiejszych czasach nielicznymi ludźmi którzy potrafią rumienić się lub płakać na zawołanie są głównie aktorzy teatralni. Nasi, nie ci drętwi nudziarze w maskach z Królestw Południowych - sprecyzował.

- To są najwyżej recytatorzy, a nie aktorzy - zgodził się Isaku. - A co najgorsze, nawet role pięknych kobiet są obsadzane przez brzydkich mężczyzn.

- Prawda? - sapnął Berg z nadspodziewaną pasją. - Nigdy tego nie rozumiałem. Wskakiwali w togę i paskudną maskę, stawali na scenie jakby połknęli kij i nazywali to wysoką sztuką. I nawet nie mówmy o kobiecych rolach - dodał tonem który wskazywał, że absolutnie zamierza mówić o kobiecych rolach. - Sami krzywdzili własną scenę, jeśli przy tym wszystkim w ogóle było co krzywdzić, odcinając dostęp do niej połowie populacji. Wyobrażacie sobie, mieć tak nadmuchane i wrażliwe ego żeby zabronić dostępu do teatru dla całej płci w obawie, że jakaś kobieta okaże się lepszą aktorką? I w efekcie nie dość, że przedstawienie nudne, to nawet nie da się nacieszyć oczu piękną recytatorką.

-Tam wszystko jest umowne - stwierdził Isaku wzgardliwie. - Kobiety w sztuce umowne, moralność umowna, małżeństwo umowne... Są pod względem społecznym bardziej zacofani od Czerwonych i mniej od nich prawi.