18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

- Mhm. Chętnie - potaknął ciepło.

Podniósł się ze stęknięciem i podał jej dłoń, żeby ją także pociągnąć w górę i poprowadzić w kierunku sypialni.

[Los]

Następnego dnia, podczas gdy Dana, Elra i ich liczne dzieci szykowali się do wyjazdu, Maula zabrała swoją obstawę, smoka i wybrała się do Meselerinu, zapowiadając swoje wieczorne przybycie poranną wiadomością.

[Akayla]

Berg przyjął ją nie bez radości. Szczerze polubił Maulę w czasie ich spotkania na balu u Isaku. Żałował jedynie że nie dano mu czasu na udekorowanie komnat zgodnie z nakazami grzeczności. Co mogło być trudne do zauważenia przy ich zwyczajnym przepychu.

Przywitał Maulę już na dziedzińcu, ledwie wylądowała.

- Pani - powiedział ciepło, podając jej dłoń by pomóc jej w zeskoczeniu ze smoczego grzbietu. Jakby tego potrzebowała. - Miło mi, że zdecydowałaś się nas odwiedzić.

[Los]

Maula przyjęła dłoń i zsunęła się ze smoka. Była ubrana w suknię i ufryzowana zgodnie z modą.

- Jestem zaszczycona, że w ogóle mam okazję, wasza wysokość - zapewniła Maula. - Na pierwszy rzut oka widzę, że Meselerin nie próżnował od moich ostatnich odwiedzin.

[Akayla]

- Miło mi że tak sądzisz. Zarówno ja jak i moi poprzednicy dokładaliśmy starań - przyznał, ujmując ją pod ramię. - Jeśli pozwolisz - dodał, prowadząc ją w kierunku oczekującej w pobliżu elfki, ubranej w aksamitną suknię i starannie uczesanej. Uśmiechnęła się miło do Mauli. - Moja małżonka, królowa Sevi.

- Cieszę się, że mogę cię wreszcie poznać, pani. Berg dużo o tobie mówił - zapewniła, dygając uprzejmie.

[Los]

Maula również dygnęła z wdziękiem.

- Dla mnie to również wielki zaszczyt, wasza wysokość - zapewniła. - Słyszałam o tobie wiele dobrego. - Zupełnie jakby Berg wspomniał o niej słowem.

[Akayla]

Berg podał żonie wolne ramię i poprowadził je obie w kierunku wejścia do pałacu.

- Jesteś głodna? - zapytał Mauli. - Kucharze przygotowali dla ciebie powitalny posiłek.

[Los]

- Nie odmówię poczęstunku, wasza wysokość - zapewniła Maula.

[Akayla]

Berg uśmiechnął się do niej i wobec tego skierował się do jadalni.

Jadalnia naturalnie swoimi rozmiarami przypominała bardziej salę balową, a wystrojem galerię sztuki. Zasiedli we troje u szczytu długiego stołu - Berg najpierw odsunął krzesło Mauli, potem małżonce, a dopiero później sam usiadł - a służba rychło zaczęła roić się wokół nich, stawiając przed nimi półmiski z owocami, mięsem, warzywami i ciastami. Czegokolwiek Maula by sobie nie zażyczyła, prawdopodobnie znalazło się na stole.

- Pamiętam że w czasie balu obiecałem ci pokazać nasze stajnie i psiarnie - wspomniał, nakładając na talerze obydwu towarzyszkom. - Chcesz wybrać się po posiłku, pani? A może chciałabyś zobaczyć coś innego?

[Los]

- Po to tu przyjechałam - przyznała Maula. - Chociaż widzę, że masz również niemałą kolekcję obrazów, którą chętnie obejrzę. Jak również wszystko inne, co zechcesz mi pokazać - dodała, z uśmiechem mocząc usta w winie.