Kingdom of North

Berg wyszczerzył się pogodnie, podczas gdy jego małżonka zachowała taktowne milczenie.

- Jest wiele rzeczy, które z przyjemnością ci pokażę - zapewnił, krojąc pieczeń z jakiegoś sporego ptaka. Chyba. W tym wymiarze czasem ciężko było powiedzieć. - Nie wiedziałem, że interesuje cię malarstwo - dodał. - Masz jakichś artystów których dzieła szczególnie przypadają ci do gustu?

- Jak szybko ludzie zapominają... - Westchnęła Maula. - Miałam największą kolekcję dzieł sztuki na Północy. Obrazy. Głównie portrety naszej dynastii na wiele pokoleń wstecz. Artyści malowali je dla nas w zamian za wsparcie.

- Wybacz mi - zmieszał się wyraźnie Berg. - Rozumiem. Nie brak tu wyśmienitych portrecistów, gdybyś chciała wznowić działalność - dodał, odzyskując rezon. - Ja zbieram głównie pejzaże i sceny obyczajowe, ale znam kilka galerii które bez wątpienia wzbudzą twoje zainteresowanie.

Maula mruknęła.

- Wszystko spłonęło. Nie wiem, czy jestem w stanie zaczynać od początku, bo też raczej nie znajdzie się nikt, kto by kontynuował tradycję. Dziękuję i tak. Będę miała na uwadze twoją propozycję.

- To bardzo przykre - sapnął Berg. - I zaskakujące. Należałoby się spodziewać że rodzina kontynuowałaby taką tradycję jeśli nie dla własnej satysfakcji, to przez szacunek dla pamięci. W dzisiejszych czasach, poza moim dworem, z mecenatu są znane głównie wampiry - dodał. - Poza nimi są też entuzjaści sztuki z Atakany, ale to grupa o specyficznym guście - przyznał. - Najnowszym trendem, który promują, jest przedstawianie świata w postaci zlepków trójkątów i kwadratów.

- Och, tak. Nie jestem fanem. Słyszałam jednak od Kellama, że niektóre z wampirów zgromadziły imponujące kolekcje - powiedziała Maula. - Na dzień dzisiejszy, nie jestem uważana za część rodziny - dodała. - Małżonek królowej wypowiedział się w tej kwestii nad wyraz jasno.

Berg prychnął z oburzeniem.

- Skandaliczne - stwierdził. - Jak mógł coś takiego choćby pomyśleć?

- Cóż - powiedziała Maula. - Musisz zapytać jego, bo ja nie zamierzam po raz drugi odwiedzać pałacu, żeby mnie obraził.

Berg pokręcił głową z niedowierzaniem.

- Wybacz mi, że dotknąłem tak przykrego tematu - podsumował przepraszająco.

- To nie twoja wina - zapewniła Maula. - Zresztą ludziom z południa należy wybaczyć ich dziwactwa. Chociaż to nieco groźne dla królestwa, że ten człowiek ma tak wielki wpływ na władzę.