18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

Berg roześmiał się.

- Od czasu do czasu, tak, ale cały pomysł mógł być frontem żeby spróbować cię rozebrać, pani - przyznał uczciwie.

[Cerro]

Maula zaśmiała się również, głośno i dźwięcznie.

- Cóż, odniosłeś sukces - stwierdziła, wzięła sobie rogalika z marmoladą i odrzuciła koc. Wstała, przeciągając się na zimnym nocnym powietrzu. Zdecydowanie lubiła zimne nocne powietrze, toteż za ubieranie zabrała się bardzo niespiesznie.

[Akayla]

- Wszystko poszło zgodnie z planem - potaknął pogodnie Berg. Westchnął, przeciągnął się i także zaczął się ubierać. - Chciałabyś zostać na noc? Nie wypada żebyś wracała o takiej porze.

[Cerro]

- "Nie wypada"? - powtórzyła z rozbawieniem Maula. - Tak, wasza wysokość, z chęcią zostanę na noc - potaknęła jednak i opadła na poduszki, kończąc wiązanie sukni. - Toast pod rozgwieżdżonym niebem za przyjaźń między nami? - zaproponowała, rozlewając wino.

[Akayla]

- Mnie nie wypada - sprostował Berg ze śmiechem, siadając obok i przyjmując kieliszek. - Za przyjaźń między nami - zgodził się, unosząc naczynie w toaście.

[Cerro]

Stuknęli się zatem i wypili, a Maula bez zbędnego ociągania rozlała ponownie. Nie wiedziała, ile właściwie opowieści o jej stylu życia przetrwało do tych czasów, ale jeżeli jakieś o ilości spożywanego wina, to je również Berg miał szansę tej nocy zweryfikować.

[Akayla]

Berg, szczęśliwie dla siebie, miał dość mocną głowę, mógł więc mieć pewną nadzieję na dotrzymanie Mauli tempa. Być może.

- Musisz koniecznie dać mi znać kiedy twój port będzie gotowy, pani - dodał między kieliszkami. - Chętnie zobaczę twoje dzieło. Twoje okręty zresztą też, jeśli zechcesz się nimi pochwalić.

[Cerro]

- Nie lubię tam intruzów - powiedziała Maula ze zniewalającą szczerością. - Ale zastanowię się, czy cię nie zaprosić - obiecała i przytuliła się do jego boków. - To ci nie przeszkadza? Nie wszyscy lubią się spoufalać - upewniła się na wszelki wypadek. Lubiła jasne układy.

[Akayla]

- Dziękuję. To miłe. I nie, zupełnie nie przeszkadza - zapewnił miękko Berg, obejmując ją ramieniem. Krótko pocałował ją w czubek głowy. - Dopóki jesteśmy tutaj lub w pałacu. Nie lubię prowokować plotek wśród ludu kiedy da się tego uniknąć - wyjaśnił.

[Cerro]

- Och, nie waż się dotykać mnie w innych okolicznościach, wasza wysokość - powiedziała Maula beztrosko, jakby wcale nie wyrażała subtelnej groźby obcięcia królewskiej dłoni. - I nie martw się. Wiem to i owo o dyskrecji. Po prostu lubię wiedzieć, na czym stoję. Jestem nudniejsza niż może ci się wydawać. Zazwyczaj nie utrzymuję wielu relacji jednocześnie, co może zasmucić niektórych znanych nam książąt.