Kingdom of North

Berg zachichotał na wspomnienie Isaku.

- Och tak, będzie rozczarowany - potaknął, unosząc jej dłoń do ust by ucałować ją delikatnie, z szacunkiem. - Schlebia mi, że wybrałaś sobie akurat mnie, pani - dodał. - Mam tylko nadzieję że nie oczekujesz tego samego w zamian albowiem, jak wiesz, jestem żonaty - stwierdził z rozbawieniem.

- W rzeczy samej, nie oczekuję. Jestem na tyle doskonała - zażartowała. - Twoja żona nie ma nic przeciwko czy żyje w stanie błogiej nieświadomości? Zakładając, że masz ochotę ze mną o niej rozmawiać - zapewniła.

Berg uśmiechnął się z rozbawieniem na ten żart.

- Jesteś cudowna - zapewnił zupełnie szczerze. - Nie widzę powodu żeby o niej nie rozmawiać - zapewnił. - Nie musisz się nią martwić. Sevi wie o moich przygodach i je akceptuje. Jesteśmy dość zgranym małżeństwem.

- Oczywiście, że jesteście, inaczej nie miałbyś interesu w poślubieniu kogoś nieszlachetnej krwi - przyznała Maula.

Berg zamruczał.

- W moim pierwszym małżeństwie przejechałem się na związku natury czysto politycznej - przyznał. - Dlatego kiedy zacząłem sobie szukać drugiej żony, dobre pochodzenie, choć mile widziane, było ostatnie na liście priorytetów. I tak trafiłem całkiem nieźle pod tym względem. Sevi jest krewną jednej z międzygórskich Radnych. W kraju w którym szlachetne rody nigdy nie istniały trudno o lepsze pochodzenie.

- Zgaduję, że w Meselerinie to też nie znaczy aż tak wiele - mruknęła Maula. - O ile gdziekolwiek jeszcze znaczy.

- Sam w zasadzie jestem dorobkiewiczem - zauważył Berg. - Meselerińskie rody królewskie wyginęły. Moja magnateria przyjęła moją koronację niechętnie, raczej widzieliby na tronie kogoś ze swoich. Osłabianie ich wpływów leżało w moim interesie. O ile się orientuję w Królestwie jest podobnie? - mruknął. - Rody możnowładców istnieją, ale nie mają już znaczenia?

- One nigdy nie miały znaczenia - powiedziała Maula. - Kiedy Freydhis zjednoczyła północne plemiona, ich dotychczasowi przywódcy musieli zostać jakoś wyróżnieni. Tworzyli grono jej doradców, a po jej śmierci zostały im i ich potomkom głównie zaszczyty. Współczesna magnateria to ich potomkowie. Mają długi i zaszczytny rodowód, i strzegą go, chociaż rzeczywiście politycznie nie mają znaczenia. Chociaż muszę powiedzieć, że Svarianin niechcący ich wzmocnił. Przez wieki trzymali się dworu i pocieszali resztkami, a kiedy ich z niego w końcu usunięto, w końcu zajęli się swoimi majątkami i urośli w siłę. A co najmniej bogactwo.

Berg zaśmiał się.

- Wybacz, bawi mnie ironia - przyznał. - Nie jest żadną tajemnicą że Svarianin nie lubi magnaterii. Że ktoś taki okazał się dla nich przypadkową pomocą, jest... cóż.

- Svarianin jest svariańskim magnatem - powiedziała Maula. - Nie wierzyłabym przesadnie w jego głęboką niechęć. Poza tym, w zaistniałej sytuacji, może się okazać że zbudował sobie w magnaterii wsparcie.