Kingdom of North

Elra mruknął i skrzywił się lekko.

- Tak - potwierdził. - Mnie podajcie do biura, jeśli możesz - poprosił.

Zamierzał zabić irytację, niepokój i zazdrość pracą. Jeść mógł przy okazji.

- Oczywiście, wasza wysokość - potwierdził Bashar.

Elra mógł następne półtorej godziny spędzić na pracy, zanim zarządca do niego przyszedł.

- Królowa prosi, żebyś dołączył do niej w salonie, jeśli chcesz - przekazał.

W salonie Dana siedziała na wielkiej poduszce przy kominku, a Maula wygodnie w fotelu i obie trajkotały. Ale umilkły, gdy Elra wszedł, więc nie słyszał o czym.

- Mama mówi, że byłaby w stanie zorganizować polowanie dla nas w Meselerinie, myślisz że to dobry pomysł? - spytała natychmiast.

- Całkiem dobry - przytaknął Elra, siadając sobie wygodnie na wolnym fotelu. Bo miał nadzieję że Dana nie zawołała go tylko po to żeby o to zapytać i zaraz go odprawić. - Przy okazji moglibyśmy zobaczyć jak się tam urządzili, nie mieliśmy jeszcze okazji się wybrać.

- Z pewnością ci się spodoba, wasza wysokość - zapewniła Maula, uśmiechając się do niego jak ktoś, kto właśnie ukradł duszę jego małżonki. - Bardzo w stylu Imperium, kiedy jeszcze istniało.

Elra nie miał za bardzo wątpliwości, że Maula uczyniła dokładnie to. Nie żeby mógł jej w tym przeszkodzić nawet gdyby przy tym był, w końcu się umówili z Daną że będzie cicho. Ale jeśli Dana będzie dzięki temu szczęśliwsza...

- Słyszałem plotki - przyznał, odpowiadając Mauli uprzejmym uśmiechem. - Miałaś okazję odwiedzić ich stolicę, pani?

- Tak - przyznała Maula. - Miałam przyjemność, na zaproszenie jego wysokości. Ma imponujące konie.

- Meselerin słynie z wierzchowców wyścigowych - przyznał Elra. - O ile wiem, król Berg szczyci się posiadaniem wielokrotnego zwycięzcy gonitw. Prywatni hodowcy zabijają się o możliwość krycia nim swoich klaczy. Oni zresztą też są wyśmienici w swoim fachu, wielu z nich to Wyspiarze ocaleli z tragedii Wysp Mglistych.

Maula uniosła brew.

- Jesteś patronizujący jak jasna cholera - poinformowała go.

Elra uniósł lekko brwi.

- Cóż, przepraszam. Nie celowo - zapewnił. - Wiem że lubisz konie, pani, a moja wiedza na ich temat jest ograniczona do tego typu rzeczy. Liczyłem że wystarczą do nawiązania przyjemnej rozmowy.

- Nie mam ochoty prowadzić z tobą przyjaznej rozmowy, wasza wysokość - powiedziała Maula. - Dość jasno określiłeś granice naszej przyjaźni przy ostatnim spotkaniu.