Kingdom of North

Ben spojrzał za nim z pewnym smutkiem. Naprawdę nie chciał krzywdzić Mruczka w ten sposób, jednak w tej sytuacji nie bardzo była możliwość jakiegokolwiek kompromisu.

- Złamaliśmy mu z Małą serduszko.

- Preferuję to ponad Maulę łamiącą ci kark za wyimaginowane przewiny - przyznała Ashora.

Mała burknęła żałośnie, płaczliwie.

- Cóż, ja też - przyznał Ben, drapiąc ją współczująco za rogiem. - Sitri pewnie by ucieszyła ta przeprowadzka - dodał. - Može jeszcze moglibyśmy się porozumieć. A jak nie, to trudno.

- Na pewno powinieneś spróbować - stwierdziła Ashora. - Wystarczająco długo byłeś sam.

Ben uśmiechnął się lekko.

- Żeby jeszcze Dana tak myślała - mruknął. - Nie szukałem nikogo przez te wszystkie lata tylko ze względu na nią. Potem nagle ją coś ugryzło i zaczęła zapraszać nas oboje na obiady, nie wiem czy to nie miało związku z tym sporem z tobą?

- Nie wiem - mruknęła Ashora. - Może.

Ben przytaknął pomrukiem i postanowił zmienić temat.

- A u Lory co słychać? Nie widziałem się z nią od tamtego turnieju.

- W porządku tak ogólnie- powiedziała Ashora. - Polityczna sytuacja nie jest dla niej korzystna, bo musi wkrótce oddać władzę. Jest bardzo zajęta, bo musi dokończyć to i owo, i jeszcze zrobić przy tym dobre wrażenie.

Ben mruknął ze zrozumieniem.

- W takim razie mam nadzieję że wszystko pójdzie gładko - stwierdził. - Co na to wszystko twoi ludzie? Niepokoją się?

- W chwili obecnej bardziej moim życiem prywatnym niż moją polityką - zapewniła Ashora. - Nasza pozycja jest bardzo mocna, zmiana władzy nam nie zagraża. Mamy poparcie właściwie każdej strony. I nie jesteśmy... Reprezentuję interesy krwawych elfów. Znasz nas. Jesteśmy dumni ze swojej odrębności. To właśnie chronię i generalnie nie posiadam mocnej politycznej agendy ani ciągot do obejmowania stanowisk innych niż wielki wódz, więc nikomu nie zagrażam. A wojna Augustusa pokazała, że każdy mnie potrzebuje...