Kingdom of North

Dzień 31

Ostatecznie znaleźli trochę suchsze i bardziej wolne od zarośli miejsce. Po prawdzie znajdowało się ono trochę daleko od wody, więc niekoniecznie było "plażą", ale hej, nie powinni narzekać.

Bakmut uśmiechnęła się miękko, objęła oboje i walnęła się na ziemię, pociągając ich na siebie. Derek zachichotał wobec takiego traktowania.

- Macie jakieś życzenia? - zagadnęła wampirzyca, głaszcząc ich po plecach.

- Uważaj, Ryu - przestrzegł ją Derek z rozbawieniem. - W łóżku ona jest jak ta spadająca gwiazdka.

Dzień 31

- Nah - powiedziała Ryu. - Możemy robić, co chcecie.

Mówiąc zupełnie otwarcie, nie była szczególnie zainteresowana kobietami, chociaż oczywiście miała z nimi doświadczenia, bo w ten sposób ćwiczyły kunoichi Ryutsuke. W związku z tym nie za bardzo miała jakieś fantazje. W ogóle jej podejście do spraw łóżkowych było znacznie bardziej praktyczne niż fantazyjne.

Dzień 31

- Bez udziwnień, Bakmut - poprosił wobec tego Derek. Wampirzyca uśmiechnęła się z rozbawieniem.

- W porządku - zapewniła.

Wsunęła wobec tego dłoń we włosy Ryu i pocałowała ją bardzo namiętnie, drugą ręką jednocześnie przebiegając pieszczotliwie po ciele Dereka, w poszukiwaniu zapięć jego ubrania. W czym zresztą sam jej pomógł, przed zabraniem się za rozdziewanie także koleżanek.

Dzień 31

Ryu odwzajemniła pocałunek, jedną ręką pieszcząc piersi Bakmut, a drugą plecy i kark Dereka. Kiedy ten ostatni rozwiązał wiązania jej ubrania, uwolniła się z niego w kilku płynnych ruchach. Ciało natychmiast pokryła jej gęsia skórka. Szczerze mówiąc, pomimo oddania sprawie przez niemałą część załogi, pogoda była średnia na tego typu rozrywki pod gołym niebem.

Dzień 31

Derek przy okazji wydłubał z odzieży Ryu butelkę, żeby się napić. I rozgrzać. Wiadomo.

Bakmut tymczasem zostawiła go i przewróciła się, by Ryu znalazła się pod nią. Wampirzyca skorzystała też z tej okazji by wyślizgnąć się z własnej odzieży.

- Chodź i mi pomóż - poprosiła Dereka, czule pieszcząc ciało kunoichi.

Ze względu na chłód, zjechała z dłońmi w dół dosyć szybko. Przez krótką chwilę głaskała Ryu między nogami, a potem pochyliła się, zacząć sprawiać jej przyjemność językiem. A że spotykała się regularnie z obiema płciami, w tym również była wprawiona. Jednocześnie delikatnie pieściła dłońmi wnętrza jej ud.

Derek tymczasem usłuchał wezwania, pocałował Ryu, zaraz jednak zszedł z ustami niżej, pieścić i delikatnie gryźć jej biust.

Dzień 31

Ryu, drżąca już nie tylko z zimna, wyciągnęła się wygodnie, nogami obejmując Bakmut, a ramionami Dereka i starając się odwzajemniać pieszczoty - co było trudne, bo chwilowo stała zupełnie w centrum uwagi ich obojga.

Dzień 31

Bakmut, zwyczajowo w takich sytuacjach uznająca bycie przytrzymywaną na miejscu za uniwersalną formę prośby o "jeszcze", ani myślała przestać. Za to, po dłuższej chwili, zsunęła prawą dłoń z powrotem w dół, wślizgnąć dwa palce tam gdzie nie do końca sięgała językiem i sprawić Ryu przyjemność również w ten sposób.

Derek za to po dłuższej chwili zostawił jej piersi, pociągnął kolejny łyk i już chciał zaproponować jej butelkę, ale się zreflektował.

- Aj, ty nie możesz. Przepraszam - mruknął, całując ją w sam środek czoła.

Przesunął się jednocześnie nieco wyżej, głaszcząc ją ciągle po włosach, żeby dać Ryu szansę na rewanż. Widział przecież, że chciała.

Dzień 31

- Nie mogę - przyznała Ryu, obejmując go mocniej i odwdzięczając się, na ile była w stanie się skupić przez pieszczoty Bakmut. W przeciwieństwie do wampirzycy, jak najbardziej była zdolna do uniesień.

Dzień 31

Derek zachichotał, widząc co się dzieje. Upił kolejny łyk i wrócił do czułego głaskania jej po głowie.

- Jesteś pewna że nie chcesz się na chwilę skupić na sobie? - zapytał towarzyszki z łagodnym rozbawieniem. Nie widział przecież problemu żeby na chwilkę się odsunąć i zaczekać.

Dzień 31

- Nie martw się o mnie - sapnęła Ryu.

Rozgrzewali się dość skutecznie przez jakiś czas. Potem kunoichi leżała jeszcze chwilę, wtulona między Dereka i Bakmut, gdzie było bardzo ciepło. Niemniej, jeżeli nie chcieli zmienić się w uroczą, ale nieco lubieżną statuę, musieli w końcu wstać. Zwłaszcza że do ogniska ściągali już głodni marynarze dziennej wachty i istniało ryzyko, że pochłoną sprzed nosa Ryu wszystkie ziemniaczki.

Z tym docieraniem na miejsce to było zresztą trochę różnie. Ryu zaczynała się zastanawiać, czy cała butelka na jednego Dereka to nie była przesadna szczodrość.

Z drugiej strony, przecież mieli ognisko! Okazja była wyjątkowa.

Posadziwszy Dereka na jakimś pniaku, gdzie miał małe szanse fiknąć w upojeniu do tyłu, Ryu poszła załatwić im ziemniaczki i wróciła z dwiema porcjami. Nie miała pojęcia jak to jeść, więc poobserwowała chwilę Dereka, zanim sama dobrała się do miąższu.

- Hummm, naprawdę dobre! - przyznała, nieco się przed konsumpcją poparzywszy przez swoją zwykłą łapczywość.