16.2: Wywiad z wampirem

[Cerro]

Złote Imperium

- Bo nie byłeś zainteresowany! - powiedziała Dana. - Posłuchaj... masz chyba teraz ważniejsze rzeczy na głowie.

*

Karai stłumił chęć powiedzenia Syrusowi, że wygląda słodko. Za długo żył wśród hakkaich. Ale był pewien, że Dana by mu nie odpuściła, gydby kiedyś go takim ujrzała.

- Kto? - spytał jednak zamiast tego.

[Akayla]

Złote Imperium

- Ewakuowaliśmy miasto i czekamy na wieści z frontu. Chwilowo możemy rozmawiać. Czego jeszcze się tam dowiedziałaś? - zapytał Elra łagodnie.

*

Syrus przekrzywił łepek i spojrzał na niego kruczym okiem, podczas gdy Dudi wylądował miękko.

- Wielki Wampir - wyjaśnił. - Antyczny nekromanta. Prowadzi armię setek tysięcy ożywionych trupów a teraz wskrzesza wszystkich, których zabija po drodze. Nieprawdopodobnie silny, nieprawdopodobnie szybki, z niesamowitą zdolnością do regeneracji. Żeby go zabić trzeba ognia, bo osikowego kołka nie zdołasz wbić.

[Cerro]

Złote Imperium

- Ja... - Dana uniosła brwi i pokręciła głową. - Bez znaczenia. To były iluzje. To wszystko mogły być kłamstwa. Nieważne.

*

- Brzmi fantastycznie - powiedział Karai. - Spróbuję go znaleźć, ale na razie muszę się przespać. Jesteś w stanie podesłać mi tu Nieśmiertelnego, żeby mnie obudził, gdy zjawi się Alim?

[Akayla]

Złote Imperium

- Ale przed chwilą zaklęłaś psy, szepcząc im do uszu. Wcześniej tak nie umiałaś - zauważył Elra. Milczał chwilę. - Jeśli nie chcesz mówić, nie będę naciskał - zapewnił łagodnie. - Ale ja naprawdę chciałbym wiedzieć.

*

- Hai. Na razie nie ma się co spieszyć - zapewnił. - Wciąż są bardzo daleko. - Milczał chwilkę, przyglądając mu się uważnie. - Wiem, jak wyglądam - zapewnił go. - Dlatego pewien łowca upiera się mówić do mnie "Gałganku".

[Cerro]

Złote Imperium

- Ja po prostu już nie wiem, w co mam wierzyć - powiedziała Dana. - Wróciłam tutaj, po latach rozłąki, a ty powiedziałeś mi, że nie minęła doba i byłam w wymiarze pełnym kłamstw, a potem sprawy naturalnie wróciły na dawny tor i to wszystko wydaje się już zupełnie odarte ze znaczenia.

*

- Zaczął się do mnie zwracać per "Chłopcze", więc czuję twój ból - zapewnił go Karai.

[Akayla]

Złote Imperium

- Bo to był wymiar pełen kłamstw - zauważył Elra. - Sama mówiłaś, że przychodziły do ciebie wersje mnie. Ale wszystko, co przydarzyło ci się w związku z twoimi magicznymi talentami do tej pory było prawdziwe, więc... założyłbym, że wszystko inne czego się nauczyłaś też jest. Jeśli coś nie było, dowiemy się o tym doświadczalnie. To najskuteczniejsza metoda, tak mi się zdaje.

*

Syrus zakrakał, zaskoczony.

- Powinienem był się spodziewać - przyznał. - Współczuję. No, nic. Nie przeszkadzam w wypoczynku.

Rozłożył skrzydła i już go nie było. Sam potrzebował chwili.

[Cerro]

Złote Imperium

- Niczego więcej się nie nauczyłam - powiedziała Dana. - Tylko manipulowania innymi organizmami, fizycznie i powiedzmy psychicznie. Chociaż to też tak naprawdę fizyczne.

*

Karai w międzyczasie dostrzegł Ravkena. W czerwieni i złocie. Łowca mu pomachał. Karai ze znużeniem potarł twarz, nie miał siły do ojca. Ułożył się w miarę wygodnie na ziemi, gdy nadszedł jego Nieśmiertelny i zasnął praktycznie natychmiast mimo że nie czuł senności - niezwykła umiejętność, jaką nabył w czasie odchowania Mamoru i Hisame.

[Akayla]

Złote Imperium

- Rozumiem - zapewnił Elra i ucałował ją w główkę. - W takim razie, jako troskliwy mąż zainteresowany twoim samorozwojem - zaznaczył żartobliwym tonem - czy chcesz dalej rozwijać się magicznie? W tym kierunku i dowolnym innym jaki sobie wybierzesz?

*

Syrus tymczasem, załatwiwszy Karaiemu Nieśmiertelnego, poleciał w ogólną okolicę Isaku.

- Muszę złapać trochę snu po nocy, więc lecę schować się w jakiejś dziurze. Obudzą mnie, kiedy dotrą jakieś nowe wieści. Gdybyś czegoś potrzebował, też się nie wahaj - poprosił.

[Cerro]

Złote Imperium

- Myślę, że nauczyłam się już dosyć - powiedziała Dana, w odróżnieniu od niego cały czas poważna. - Nie mam daru do innego sposobu używania białej magii. Mój sposób wygląda tak a nie inaczej. Och, a poza tym to jest super - dodała z nagłą, dziecinną ekscytacją i wysunęła język, żeby mógł zobaczyć jaki jest popękany. Od magii. - Nie znam nikogo, kto by tak umiał.

*

- Wejdź do moich sakw, jeśli chcesz i śpij spokojnie - zapewnił Isaku. - Na razie mamy tu dużo zupełnie nudnej pracy.

[Akayla]

Złote Imperium

- To rzeczywiście niezwykłe - przyznał Elra i poczochrał ją pogodnie. - Może to ponieważ używasz magii językiem? Bo rany zazwyczaj pojawiają mi się w pierwszej kolejności na ręce którą używam do rzucenia zaklęcia - wyjaśnił.

*

- Tak zrobię. Dziękuję - odrzekł Syrus i poleciał, wcisnąć się w pakunki Isaku.