Kingdom of North

- Pani, jeżeli sędzia nie zgodzi się na przedłużenie, będziemy musieli go wypuścić - powiedział strażnik.

- Nie sądzę, by sędzia miał powody wam odmówić - stwierdził Mamoru.

Bo w końcu mieli do czynienia z człowiekiem, który przedarł się tutaj z obcego wymiaru.

- Na pewno nie odpuścimy śledztwa, Namiestniku - zapewnił oficer.

- Dziękuję, panie komendancie.

Kiedy wyszli, Hatsze zamruczała pod nosem.

- Trzeba będzie mieć oko na tę sprawę.

Nie spodziewała się, żeby sędzia zawyrokował przeciwko przedłużeniu zatrzymania tego człowieka, ale gdyby jednak, nie można było pozwolić żeby dziwny przybysz im się wyślizgnął.

Mamoru potaknął.

- Głupio dał się złapać. Nawet jeżeli nie miał złych zamiarów, to chyba wiedział, że jest nielegalnym imigrantem - stwierdził. - Ciekawe, dlaczego akurat Isaku. Te zamachy w Imperium Świata nigdy go nie dotykały.

Zabrzmiał jakby podejrzewał Isaku o współudział, chociaż nie miał takiej intencji. Wcale tak nie uważał. To nawet by się nie trzymało kupy. Ale po draniu można się było wszystkiego spodziewać, wiadomo.

Hatsze zaprzeczyła ruchem głowy.

- Dotykały. Jego obstawa znalazła porzuconą w tłumie runę wybuchową kiedy wracał z jednej z wizyt - wyjaśniła. - Szczerze mówiąc, jest też zupełnie możliwe że ten człowiek jest z Imperialnej biedoty, bo Isaku jest dla nich bohaterem i otaczają go uwielbieniem. Tak czy siak, jego obecność tutaj oznacza lukę w zabezpieczeniach.

- Uhm, to prawda - przyznał Mamoru.

*

Tymczasem pod ich nieobecność, przyjęcie powolutku wygasało. W związku z tym, że goście wyraźnie zaczynali się zbierać, Isaku z Fabianą zrobili kolejną kurtuazyjną rundkę.

Isaku miał już, szczerze mówiąc, odrobinkę dosyć całego tego socjalizowania się z ludźmi. Ale czekała ich jeszcze wycieczka z Jonem i jego dziewczętami. W połowie ich rundki odbił więc w kierunku Bashara i w zadziwiająco spokojnym korytarzu ustalili przygotowanie powozu i miejsca, w którym Julia poczeka na powrót swojego towarzystwa. Powrót do wciąż hałaśliwego holu był później dla Isaku jak skok na główkę w lodowatą wodę.

Fabia dołączyła do niego i przyjrzała mu się z zatroskaniem.

- Wszystko dobrze, kochanie? - zapytała zniżonym głosem.

Isaku mruknął potakująco.

- Mniej więcej - powiedział równie cicho. Potem przypomniał sobie o wampirze Mauli i stwierdził, że to może nie być najlepszy moment i miejsce na uzewnętrznianie się. - Później porozmawiamy, musimy jeszcze pożegnać pozostałych gości - przypomniał.

Fabia pokiwała głową. Nie miała w zwyczaju wyciskać z Isaku zwierzeń przemocą. Zresztą, miał rację, mieli jeszcze trochę do zrobienia.

- W porządku. W takim razie chodźmy - zgodziła się.

Akurat w tej chwili pomału zbierali się przede wszystkim Hisame i elfki.

Podeszli więc w pierwszej kolejności do pań.

- Mam nadzieję, że dobrze się bawiłyście, pani, pani - powiedział Isaku do jednej i drugiej.

- Tak. I dobrze było was zobaczyć - rzuciła Ashora, raczej dla zasady.

- Znakomite przyjęcie, Wasza Wysokość - potaknęła Lora, uśmiechając się miło do Isaku. - Jesteśmy wdzięczne za zaproszenie.