19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Los]

Isaku odwrócił do niej głowę.

- Wiem - powiedział ciepło i nawinął na palec pasemko jej włosów. - Ja ciebie też, czekoladko. Wszystko będzie dobrze, zobaczysz.

*

Bashar milczał chwilę.

- Jego wysokość ma się dobrze - zapewnił w końcu. - Cała rodzina jest oczywiście wstrząśnięta. Proszę, zaczekaj chwilę, panie, sprawdzę czy jego wysokość może cię przyjąć - dodał, gdy dotarli do przedsionka rezydencji.

Isaku nie widział przeciwskazań, więc wkrótce Bashar otworzył przed Syrusem i Lisem drzwi biblioteki.

[Akayla]

Syrus podziękował mu i weszli razem z Lisem.

- Zamierzałem dziś wpaść, ale nie przypuszczałem że w takich okolicznościach - przywitał ich.

[Los]

Isaku uniósł rękę w pozdrowieniu.

- Trochę nas dopadli, co? - powiedział ponuro. - Siadajcie - zaprosił.

[Akayla]

- Mhm - przytaknął Syrus, siadając. - Masakra.

Spojrzał na widoczne zza wielkiego okna jezioro.

- Ślicznie tu - dodał miękcej.

[Los]

- Ładne miejsce - przyznał Isaku. - Elra takie lubił. Nie dziwię się, że chcieli tę rezydencję.

Wyciągnął rękę do Leesa, żeby ten rzucił mu jabłko, co chłopak zrobił. Milczał chwilę.

-Wiecie, co Lunden powiedział prasie? - spytał.

[Akayla]

Syrus zaprzeczył ruchem głowy.

- Wiemy że udzielał wywiadu dziś rano, niestety nic ponadto. Ale myślę, że obaj potrafimy się mniej więcej domyślić.

[Los]

- No tak - powiedział Isaku.

Trzeba było tam jechać i błagać go, żeby zmilczał. Na ile Isaku go znał - o ile Lunden w ogóle był jeszcze tym samym człowiekiem po latach uwięzienia - raczej by się zgodził. Ale teraz było już za późno na takie rzeczy, gazety za szybko go wynalazły.

[Akayla]

Syrus mruknął. Milczał chwilę.

- Pokręciliśmy się przy tej redakcji - odezwał się wreszcie.

Isaku sam wracał do gazet i pytał o nie. Jeśli nie chciał więcej słuchać o tej, utnie temat.

[Los]

- Tak? - spytał Isaku, wyglądając znowu na jezioro.

Skoro Syrus aż tutaj przyszedł, to zapewne coś znaleźli.

[Akayla]

- Lis wywęszył arcymaga - odrzekł Syrus cicho.

- Mamoru - szepnęła Fabia.

- Zapewne... nie potwierdziliśmy czy z własnej inicjatywy, czy jako czyjeś ramię.