Kingdom of North

- Jakiś czas po dwudziestej był tutaj, porozmawiać o sprawie tego nielegalnego imigranta z Imperium Świata - powiedział Karai. - Wyszedł niedługo później, ale nie wiem, o której dokładnie.

- Mhm. Czy mówił, dokąd idzie?

- Nie, dokładnie nie, ale założyłem, że wraca do domu, do Ratusza - powiedział Karai. - Takie odniosłem wrażenie.

- W porządku - odrzekł śledczy.

Jego kolega wyciągnął w jego kierunku podkładkę z kartką i pisadłem.

- Gdybym mógł prosić o podpis pod protokołem.

Za to siwy zaczął w międzyczasie grzebać we własnej torbie. Wyciągnął z niej pięć kopert i kolejny świstek.

Karai przeczytał uważnie własne słowa. Czuł się trochę podle. Z drugiej strony, jeśli Mamoru jest niewinny, obroni się bez problemu.

Złożył podpis i oddał protokół śledczemu.

- Dziękuję serdecznie.

- Mam wezwania do złożenia zeznań dla pańskich dzieci zamieszkałych w Świątyni - dodał siwy, podając Karaiemu odpowiednio zaadresowane koperty. - Mogą się zgłosić do dowolnej strażnicy w czasie nieprzekraczającym tygodnia. Czy mógłbym prosić o potwierdzenie odbioru? - dodał, podając mu dokument.

-Oczywiście - powiedział Karai i podpisał papiery.

Z dzieciakami będą oczywiście musieli iść, on lub Kaede, dla bezpieczeństwa. Ale skoro śledczy chcieli z nimi mówić, pewnie trafili już na ślady magii, tak jak Syrus z Lisem.

- Bardzo dziękuję - odrzekł, chowając papiery. - Nie przeszkadzamy ci już, Oświecony. Miłego popołudnia - zapewnił, uprzejmie skinęli mu obaj głowami i sobie poszli.

Było niezwykle miłe.

Karai poszedł do haremu, wywołać Kaede.

- Hatsze jest towarzysko, chyba tłum ją przestraszył - uspokoił ją. - Byli śledczy, zadali parę pytań i wręczyli mi wezwania na przesłuchania dla dzieci - wyjaśnił, dając jej koperty.

Kaede spojrzała najpierw na koperty, potem wielkimi oczami na Karaiego.

- Co z Mamoru?