Kingdom of North

- Mhm - potaknął Isaku. - Gdzie dzikie revety wyrywały mi wnętrzności i kruszyły kości, żeby się pożywić, a potem odlatywały, żeby wrócić kiedy trochę odrosnę. Myślisz że książki Jona mają odpowiedni rozdział o takich przypadkach?

- Nie - przyznał Ver, uciekając wzrokiem na bok. - Myślałem raczej o tym wszystkim przedtem - wytłumaczył się słabo. Jednak spojrzał z powrotem na Isaku. - Przepraszam za bycie idiotą, re - podsumował żałośnie.

Isaku skrzywił się.

- Nie to miałem na myśli - powiedział. - Przepraszam. Wiem, że chcesz pomóc.

Westchnął cicho.

- To po prostu... Tego się nie da szybko naprawić. Wszystkim się wydaje lub przynajmniej mają taką nadzieję, że nastąpi jakiś przełom, odbędę rozmowę, zrobię jakiś wielki krok, przeczytam książkę... I potem już będzie w porządku. Jak dawniej - powiedział. - Takie mam wrażenie. A tymczasem wiesz... Całkiem prawdopodobne, że to co jest tu teraz - wskazał na siebie od góry do dołu - to już najbardziej możliwe "w porządku".

Przygryzł mocno wargę.

- Wiesz, ja nawet mógłbym znieść resztę życia okaleczony i za mgłą. To że nie czuję tamtego bólu byłoby wystarczające.

- Nie oczekuję, że będzie jak dawniej - mruknął Ver, zerkając na niego z zatroskaniem. - Chciałbym, ale... wiesz. Rozumiem, że to nie takie proste - wytłumaczył się kulawo. - Zaproponowałem... jakby, nie oczekuję, że taka czy inna książka byłaby jakimś magicznym remedium. Bardziej chodzi mi o to, że... jeśli to byłoby coś, od czego mógłbyś się poczuć nawet odrobinę lepiej, to może warto. Dlatego o tym powiedziałem. Też nie chcę ci wciskać nic na siłę - zaznaczył. - Już i tak... nie umniejszajmy "tego, co jest tu teraz".

- W porządku - powiedział po prostu Isaku, żeby już uciąć temat.

Ver przytaknął pomrukiem i umilkł. Przez chwilę siedzieli po prostu w milczeniu, i Verowi było z tym zupełnie nieźle.

- N'gaya się dziś do mnie wprowadziła - odezwał się po dłuższej chwili, bo to był lżejszy temat.

-Och? - zdziwił się Isaku. - Gratuluję kolejnego kroku, re. Teraz pewnie przestawia ci wszystkie meble w domu, żeby stały tak jak ona uważa, że jest poprawnie.

Ver uśmiechnął się z rozbawieniem.

- Fabia ci tak robiła? - zainteresował się.

- Ciągle robi - zapewnił Isaku. - Ciągle coś przenosi, przekłada i układa. Nie przeszkadza mi to. Staram się przestrzegać aktualnie obowiązującego układu feng shui - zażartował.

Zachichotał.

- Jak teraz tak o tym mówisz to brzmi uroczo - stwierdził z rozbawieniem. - Zobaczymy, jak będzie kiedy się zderzę z rzeczywistością. Znając ją, pewnie zapaliła już kadzidełka. W ramach feng shui.