19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Los]

- Macie koty? - zdziwił się Isaku, podnosząc się w końcu z podłogi.

[Akayla]

- Nie, ale wyobrażam sobie, że żarcie dla kotów kosztuje mniej niż mięso dla ludzi - wyjaśnił Ver, też się zbierając. W jadalni nakrywali do stołu w końcu.

[Los]

- Nie wiedziałem, że w ogóle robią specjalne jedzenie dla kotów - przyznał Isaku.

Stawał się Elrą. Żył w innej epoce. Aż się skrzywił na samą myśl.

W jadalni siedział już Lees z Flokim. Kolacja była nieduża - w końcu mieli iść na łódki. Nóżki z pardwy na zimno, z jakimś sosem, trochę warzyw i napoje. Ale też nigdy szczególnie wystawnie nie jadali.

[Akayla]

Verowi nie przeszkadzało. Też nie jadał jakoś szczególnie wystawnie. Głównie ponieważ po przeprowadzce do Nowego Świata nigdy nie zatrudnił kucharki. Teraz już nawet nie pamiętał, dlaczego konkretnie. Może rozchodziło się o coś z metrażem mieszkania...?

Nie był pewien.

Fabia dotarła do nich krótko po tym, jak usiedli, rzucając kontrolne spojrzenie na Isaku. Ale ponieważ był w zdecydowanie lepszym stanie niż kiedy się rozeszli, rozluźniła się.

- Zostaniesz potem na łódki? - zapytała Vera, kiedy usiadła i zabrała się już za jedzenie.

Ver mruknął.

- Chciałbym, ale nie jestem pewien, czy powinienem - przyznał. - Czekają na mnie.

[Los]

- Zostawił w mieszkaniu świeżo wprowadzoną N'gayę - wyjaśnił żonie Isaku.

[Akayla]

- Oooooch - sapnęła Fabia ze zrozumieniem i uśmiechnęła się do Vera. - Gratuluję. Nie bałeś się? - zapytała z rozbawieniem.

- Nie, ale re zdążył już w międzyczasie postraszyć mnie przemeblowaniem - zapewnił ją Ver żartobliwie, puszczając do niej oczko.

[Los]

- Jestem na siedemdziesiąt pięć procent pewien, że ten związek to przetrwa - zapewnił pogodnie Isaku.

[Akayla]

Fabia zachichotała.

- Nie masz litości, misiu - stwierdziła z pogodnym rozbawieniem.

Ver tylko pokręcił głową i teatralnie uniósł oczy do nieba.

- Ja ciągle mam nadzieję - zapewnił potem Isaka.

[Los]

- Będę się za ciebie modlił, re - zapewnił Isaku, co było taką bzdurą, że Lees prawie połknął łyżkę.

[Akayla]

Ver wyobraził sobie przelotnie modlącego się Isaku i w końcu się roześmiał.

- Cóż, dziękuję, re - zapewnił z rozbawieniem. - Doceniam poświęcenie.