Kingdom of North

Elra obejrzał się, klnąc.

Isaku wylądował na zabrudzonym krwią potwora pokładzie drakkara. Już chwilę później szturchał go kucający nad nim wampir.

- Dychasz? - burknął. - Ej, weź tego smoka, trzeba go oddać faraonowi! - zawołał do towarzysza.

Isaku nie dychał, bo jego niezbyt zarośnięte żebro pękło do końca i przebiło płuco. Dławił się krwawą pianą. Spróbował przewrócić się na brzuch, ale niespecjaljie uczyniło to oddychanie łatwiejszym.

Wampir skrzywił się paskudnie. Podniósł księcia w ramiona, wlazł z nim na smoka i chwilę później kładł go już na jego łóżku na królewskim drakkarze. A Elra, zamartwiający się odkąd Isaku spadł, patrzył i panikował.

- Powiedz, że umiesz pomóc - zwrócił się do wampira. Dosyć błagalnie.

Wampir mruknął.

- Larkin jest lekarzem to pewnie coś wie.

- To go tu ściągnij! - fuknął Elra. Wampir zaburczał i poszedł.

Niecałe trzy minuty później w kajucie zjawił się wampir, łypnął niechętnie na Elrę i zabrał się do pracy. Próby ratowania księciu życia, znaczy.

Isaku złapał oddech, gdy wampir założył mu dren. Przebił płuco drugi raz znaczy.

Książę odetchnął, złapał książkę leżącą przy łóżku i miotnął nią w Elrę. Niezbyt mocno. Bo nie miał siły.

- Ty i ten twój cholerny smok! - Chciał krzyknąć, ale tylko wydobył z siebie jakiś ochrypły, ledwo artykułowany skowyt.

Elra złapał książkę. Odłożył ją na szafkę.

- Przepraszam - powiedział cicho. Wyrzuty sumienia miał jeszcze gorsze niż kiedy ostatni raz dał Isaku wino.

Wampir zebrał swoje rzeczy.

- Zostanę w pobliżu - burknął i poszedł, zająć sobie kajutę naprzeciwko.

Elra podziękował i przycupnął na skraju łóżka przyjaciela. Nie wyglądał jakby planował prędko wyjść.

Isaku opadł bezwładnie na poduszki. Jego wychudła twarz była całkiem szara. Odkaszlnął resztkami krwawej piany.

- W porządku - powiedział słabo. - Twój smok jest zdrowo trzepnięty.

Elra powoli pokręcił głową.

- Urwę mu kiedyś ten jego tępy łeb - odrzekł gniewnie. Potem westchnął i skrzywił się. - To był paskudny pomysł, nie powinienem był nawet tego proponować.

Wyciągnął z kieszeni chusteczkę i delikatnie otarł mu usta z krwi. Potem odłożył ją na bok i lekko uścisnął dłoń księcia.

- Mam nadzieję że ten wampir zna się na rzeczy, bo ja kompletnie nie wiem, co dalej robić - przyznał.

- Ja też nie... Kiedy była magia... Tlen - powiedział Isaku, zsiniał w międzyczasie i rozkrzyżował ręce, bardzo szybko i bardzo płytko próbując nabrać tchu.

Elra sapnął, spłoszony.

- Głęboko!

Przez krótką chwilę panikował, potem pochylił się dmuchnąć księciu w usta, przytykając lekko jego nos. Nie wiedział, czy to cokolwiek pomoże, ale Isaku oddychał bardzo płytko, więc może?

Isaku złapał go za twarz i odsunął, bo tylko go tako ratowanie stresowało.

- W porządku - zdołał jeszcze skłamać na tym słabym wydechu, który potrafił zrobić.