Kingdom of North

Skinęła głową na zgodę.

- W porządku. I, Isaku? Dziękuję ci. Za troskę. Jesteś kochany - dodała do niego ciepło.

*

- Szczerze? To dosyć imponujące. Zdecydowanie nie chciałabym mieszkać w czymś takim, ale... no. - Znów milczała przez chwilę. - Czy wszystkie tutejsze miasta są takie absurdalnie wielkie?

Isaku uśmiechnął się do niej łagodnie.

- Swoją drogą, powinniśmy kogoś wysłać Jonowi do pilnowania Wrót - powiedział. - Choćby symbolicznie, żeby pokazać, że bierzemy aktywny udział w walce.

*

- Nie - powiedział Al. - Większość jest mniejsza. Na świecie są ich tysiące. Są też pewnie większe.

Hatsze pokiwała głową.

- Nie chciałam się deklarować, ponieważ pomyślałam, że możemy woleć pilnować własnych terytoriów, gdyby Augustus jednak preferował wyrwy - wyjaśniła - ale masz rację. Pomówię o tym z Verem.

Doszli wreszcie do lokalnego kompleksu świątynnego. Hatsze złapała najbliższą dziewczynę i poprosiła by dała znać Mamoru, że czekają na niego.

Niedługo później wiadomość trafiła więc do rozmawiających braci.

- Szybko skończyli - ocenił Hisame, kiedy dziewczyna zostawiła ich z powrotem samych. - Jeszcze jedna sprawa, re - dodał i podniósł się na nogi, boleśnie ociężale.

Sięgnął za plecy, dobył jednego z noży, obrócił go w dłoni i podał Mamoru, rękojeścią naprzód.

- Nie dbam, co myśli o tobie ojciec.

*

- Może gdzieś w Chinach? - podsunął Gabriel. - Mniej więcej co piąty człowiek w tym świecie to Chińczyk.

- Hę? - nie zrozumiała Fariha.

- To taki duży kraj na dalekim wschodzie. W miarę podobny do waszego Cesarstwa Wschodu - wyjaśnił jej Gabriel. - Mają największą populację na świecie.

- Och. To trochę zatrważające - przyznała.

- Re - powiedział Mamoru łamiącym się głosem. Do oczu napłynęły mu łzy. - Re, nie mogę go przyjąć...

Objął i przytulił brata, powoli, żeby nie nadziać go na własny nóż.

- To twoja własność, re - powiedział. - Nie chcę, żebyś walczył z ojcem, rozumiesz? Jest zbyt wściekły, a ja nie mogę cię stracić. To mój los. Po prostu to zaakceptuję, jak każdą poprzednią karę.

*

- Pewnie w Chinach - zgodził się Al.

Hisame objął Mamoru i odwzajemnił uścisk, na ile potrafił w swoim obecnym stanie. Był tak straszliwie słaby.

- Uważam, że tym razem przesadził - wyjaśnił cicho. - Rodziny nie traktuje się w ten sposób. Nie wolno.

Milczał chwilę.

- Nie będę walczył z ojcem, re. Wciąż, chciałbym żebyś go miał. Ja cię nie odtrącę.

*

- W jaki sposób ci Chińczycy nie zawładnęli jeszcze światem, skoro mają tyle ludzi? - zapytała Fariha.

Bo to, co Gabriel powiedział, wydawało jej się niedorzecznie niewiarygodne.

Mamoru poczuł, że łzy ciekną mu po policzkach, więc wziął głęboki oddech, żeby się opanować. To nie tylko był gest, o którym na miejscu Hisame pewnie by nawet nie pomyślał, ale też wiedział, że raczej szybciej niż później złamie bratu serce.

- W porządku, re - powiedział Mamoru. - Dziękuję.

Przyjął nóż i po chwili zawahania, wsunął ostrze na należne mu miejsce.

- Do zobaczenia, re. Niech duchy pustyni czuwają nad tobą.

*

- Och, na pewno próbują - zapewnił Al.

Hisame skinął głową.

- I nad tobą, re. Wpadaj częściej - zaprosił go.

Hatsze i Isaku czekali w milczeniu przed wejściem do Świątyni, ta pierwsza przycupnięta na murku. Na widok nadchodzącego Mamoru wstała.

*

- Hm.

- Idziemy na spacer po parku? - zaproponował Gabriel, skoro Al dojadł bajgla. - A potem moglibyśmy pójść na wybrzeże, zobaczyć Statuę Wolności.

Twarz Mamoru stężała gniewnie na ich widok, gdy zalała go fala zazdrości. Podszedł z zaciętymi wargami i ukłonił się przed Isaku. Ten odwrócił wzrok.

*

- Możemy iść, chociaż to kawałek - powiedział Al. - Jednak potem powinniśmy się wynosić. Policja już pewnie nas szuka, a jesteśmy lekko charakterystyczni.

Hatsze uniosła lekko brwi. Isaku mógł mieć rację jak rozmawiali parę dni temu. Wsunęła dłoń pod ramię Mamoru.

- Jego Wysokość był tak uprzejmy i dotrzymał mi towarzystwa - wyjaśniła mu łagodnie. - Nie złość się, proszę. Wracajmy - dodała, już bardziej do ich obu.

*

- Mhm, a wybrzeże to chyba trochę lepsze miejsce żeby odlecieć niż centrum między wieżowcami? - zapytał Gabriel, pomagając Faryszce wstać żeby mogli zejść ze skałki. - Zresztą, jak uważasz, powinieneś wiedzieć lepiej ode mnie - przyznał.

- To bardzo miło z jego strony - powiedział Mamoru matowo.

- Wracajmy - zgodził się Isaku.

*

U Hisame tymczasem pojawił się Jon.

- Hisame - przywitał się łagodnie. - Poczyniliśmy pewne ustalenia w trakcie obrad. W związku z tym... chciałbym przenieść Świątynię i przede wszystkim ciebie w bezpieczniejsze miejsce.

*

- Może - zgodził się Al. - Chociaż tam jest w opór turystów.