Kingdom of North

- Tylko jeśli gazety pomyślą, że do czegoś go zmuszamy, to też mamy problem - zaznaczył Isaku i skrzywił się.

Fabia skrzywiła się również.

- A to znaczy, że jesteśmy skazani na jego dobrą wolę i chęć kooperacji... i jeśli zechce nas udupić, będzie doskonale wiedział, jak. Cudownie wprost. Żałuję, że kiedykolwiek przeszło mi przez myśl, żeby go szukać - podsumowała cierpko.

Isaku żałował, że Fabianus przeżył... Ale nie chciał mówić tego na głos.

- No i właśnie dlatego powinnaś się z nim spotkać, jeśli okaże się to bezpieczne - podsumował.

Fabia mruknęła i pokiwała głową na zgodę. Tak na to wyglądało.

- Myślisz, że co należy mu powiedzieć? Prawdę? - mruknęła.

- Że jest wrzodem na tyłku? - upewnił się Isaku. - Może delikatniej, ale chyba tak.

Fabia pokiwała głową.

- Coś takiego - potwierdziła i westchnęła cicho. Potem uśmiechnęła się do niego czule. - Dziękuję, że jesteś.

Isaku uśmiechnął się miękko.

- Będzie dobrze - powiedział. - Nie wniosę o rozwód przez twojego brata rozbójnika - obiecał żartobliwie.

- Tylko byś spróbował! - roześmiała się Fabia ciepło.

*

Słońce zachodziło już powoli, gdy w areszcie zjawił się kolejny gość do Mamoru. Hatsze nie miała pojęcia, czy on zamierzał zacząć się do niej w ogóle odzywać - Hisame zasugerował, żeby spróbowała mimo wszystko.

Najwyżej pogada sobie do ściany. Albo posiedzi sobie trochę i pójdzie.

Zobaczy.

Mamoru już prawie kończyła się książka. Zostały mu ze dwa rozdziały. Znajdował się, natomiast, w dokładnie tej samej pozycji, w której zastał go przedtem Hisame.

Nie odezwał się. Hatsze wątpiła, by ją przeoczył. Westchnęła w duchu.

- Cześć, Mamoru - przywitała się mimo wszystko, opierając się o ścianę przy kratach. - Hisame był u nas dzisiaj.