Kingdom of North

Służba właśnie wynosiła naręcza ubrań z komnat, więc moment nie był taki zły. Dana, zmywająca rozpłakany po całej twarzy makijaż przed lustrem, na jego widok rzuciła wszystko.

- Idę do łaźni. Na stole masz papiery do podpisania - powiedziała tylko, mijając go.

Elra zamrugał.

- Przepraszam, co się dzieje? - zapytał mijającej go służącej, skoro Dana sobie poszła.

Służąca spojrzała na niego z przerażeniem, jakby stała przed smokiem zionącym ogniem. Po tragedii, która odbyła się w garderobie, wszystkie podręczne Dany były rozdygotane. Część szeptała, że królowa pewnie umiera, skoro pozbywa się swoich sukien.

- Najjaśniejsza Pani kazała nam zabrać swoje ubrania i biżuterię, i przekazać Domom na sprzedaż, Najjaśniejszy Panie - powiedziała. - Kazała zostawić tylko szaty ze Świątyni.

Elra zamrugał. Potem westchnął ciężko i potarł twarz.

- Nie róbcie tego - poprosił, kiedy się już trochę pozbierał. - Zabierzcie je gdzieś do jakiejś osobnej komnaty i schowajcie, żeby nic im się nie stało. Jasne?

- I tak nie możemy ich wynieść, Najjaśniejszy Panie, dopóki nie podpiszesz. Są przecież twoje - zapewniła służąca tonem służącej, którą przełożony podstępnie wypytuje z zasad obowiązujących w jego własnym domu.

- I bardzo dobrze - stwierdził Elra, który wobec całej danej Danie swobody szczerze mówiąc czasem po prostu zapominał. - Dziękuję, możesz iść.

Wszedł do komnat, kazał naszykować kolację i pobieżnie przejrzał papiery przygotowane dla niego przez Danę.

Były to oczywiście papiery, którymi miał oddać jej rzeczy. Sądząc po długości listy, bardzo dużo jej rzeczy. Na samym dole leżały pospiesznie oszacowane wstępne koszty nowej linii kolejowej.

Elra poprosił Neatana o podanie mu odpowiednich ksiąg z gabinetu i przejrzał je żeby się upewnić co do szacunku kosztu kolei. Trochę nie ufał Danie kiedy była w takim stanie emocjonalnym.

Ostatecznie jednak podpisał ten dokument - i tylko ten - wygonił służbę skoro skończyli przygotowywać kolację i wyszedł, spotkać Danę w łaźni.

Dana siedziała zupełnie sama w gorącej wodzie i nawet jeśli go zauważyła, nie zareagowała. Czyściła się ostrą, sztywną szczotką, a przynajmniej było to czyszczenie, dopóki nie rozdrapała nią sobie prawie całego ciała do krwi.

Elra spojrzał z przerażeniem. Przykucnął za żoną, delikatnie złapał ją za dłoń trzymającą szczotkę i zabrał jej ją.

- Wiem że na ciebie nafuczałem rano, ale to jeszcze nie powód żeby się umartwiać i okaleczać - zauważył łagodnie, rzucając nieszczęsną szczotką gdzieś za plecy. - Pokaż się - dodał, delikatnie podciągając ją na brzeg, żeby pomóc jej magii pozamykać skaleczenia.