Kingdom of North

- Nie umartwiam się, tylko myję - odpowiedziała Dana i szarpnęła się. Całkiem wyraźnie bez wielkich nadziei.

Elra puścił. Skoro nie chciała być dotykana, nie zamierzał jej do tego zmuszać.

- Miejscami wyszorowałaś się ze skóry - zauważył. - To jednak lekka przesada.

Dana plasnęła w wodę, tracąc równowagę. Poderwała się zaraz na nogi, ceglaście czerwona na twarzy i ze łzami w oczach. Ogarnęła mokre włosy z twarzy. Przez chwilę wyglądała, jakby chciała zacząć krzyczeć, ale w końcu opuściła głowę i wyszła z basenu. Zawinęła się w ręcznik, poszła po szczotkę i usiadła na piętach na brzegu, żeby wyczyścić ją z krwi.

Elra patrzył na nią przez chwilę, potem usiadł obok.

- Dasz się przytulić? - zapytał łagodnie.

- Nic mi nie jest - powiedziała Dana. - Nie jestem ze szkła. I myję się tak od lat, kiedy nikt nie widzi - powiedziała. Położyła wyczyszczoną szczotkę między nimi i wstała. - Idę się położyć.

Elra spojrzał za nią.

- To prawda? - zapytał potem Neatana.

- O myciu się? Nie do końca robi to regularnie, ale zdarza jej się, zwłaszcza rano. Naprawdę potrzebujesz mojej opinii na temat prawdziwości całej reszty? - spytał Neatan.

- Nie, pytałem tylko o mycie się - zapewnił Elra. - Dzięki.

Wstał i poszedł za żoną. Wkrótce leżał już obok niej, a niezjedzona kolacja została smutno na stole. Elra objął Danę i delikatnie przycisnął do siebie.

- Nie chciałem żebyś chlupnęła, przepraszam - wyszeptał jej do ucha.

- Nie podpisałeś - stwierdziła Dana.

- Nie podpisałem - potaknął Elra. - Nie chcę, żebyś chodziła w tych głupich workach Czerwonych.