19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Cerro]

- Będzie drugi termin - potaknął Denis. - Oda boi się reakcji mamusi, która nawet nie musi nic wiedzieć. Kujon.

- Debil - burknął Oda słabo.

- Że kim on jest? - rozległ się z zewnątrz piskliwy wrzask Sade, który spłoszył chyba wszystkie ptaki w lokalnym parku.

[Akayla]

Ver spojrzał w kierunku okna.

- Ups - mruknął pod nosem. - Się porobiło.

[Cerro]

Nicolas wrócił po chwili, najwyraźniej uznawszy, że nie chce mieć z tym nic wspólnego i pobladły usiadł nad swoim porzuconym mięsem w bułce, ostatnim hitem żywności ulicznej. Na zewnątrz N'gaya i Sade kłóciły się, zbyt cicho, by coś usłyszeć konkretnie, ale dość głośno by rozpoznać, że ich głosy są wyższe z każdą chwilą.

[Akayla]

Ver przygryzł lekko wargę. Naprawdę mieli z N'gayą dość problemów bez tego. N'gaya, bardzo konkretnie, miała dość problemów bez tego. Biedne one obie.

Czuł, że traci apetyt.

Przeczesał palcami włosy. Wyglądał, jakby przygniotło go coś bardzo ciężkiego.

[Cerro]

N'gaya wróciła. Sama.

- Sade? - spytała Nia.

- Pojechała do domu.

- Pójdę z nią - zaoferowała Nia i wybiegła, zerkając pytająco na obecnych, ale nikt nic nie powiedział.

- Obraziła się - wyjaśniła N'gaya, siadając na swoim miejscu.

- Dziwisz się jej? - wybuchnął Nicolas, potem zerknął spłoszony na Vera, a potem wrócił do jedzenia.

- Co się dzieje? - spytała Sif, nawet nie bardzo zainteresowana. Ot, dramat wewnątrz grupy, dzień jak co dzień.

- Nieważne - zapewniła N'gaya.

[Akayla]

Ver podchwycił to spojrzenie i westchnął cicho.

- Nic ci nie zrobię, Nicolas - zapewnił go jednak spokojnie, a potem zerknął z zatroskaniem na N'gayę. Było mu naprawdę przykro... ale z drugiej strony, ci ludzie bywali tu tak często, szansa że Sade nie zobaczyłaby go nigdy jak wychodził lub wracał w zbroi była naprawdę znikoma. To się musiało stać, prędzej czy później. Źle, że akurat teraz.

[Cerro]

Sif spojrzała na Nicolasa.

- Zorientowałeś się w końcu? Ty wielki polityku z koziej dupy? - spytała kpiąco.

- Bardzo śmieszne - burknął Nicolas.

- Coś mi umyka - przyznał Denis.

- Nawet nie jestem ciekawa - powiedziała Elania.

- Ver jest bratem Białego Wilka - wyjaśniła N'gaya. - Także, generałem Nieśmiertelnych.

Oda upuścił pałeczki i nawet się po nie nie schylił. Elania i Denis spojrzeli na Vera z otwartymi ustami.

- Tego Bia... - zaczęła Elania.

- Tak - ucięła temat N'gaya.

[Akayla]

- Przejąłem dowodzenie nad armią kiedy Isaku, lub Biały Wilk, jeśli wolicie, się usunął na swoja wyspę - wyjaśnił Ver, splatając palce. W tej chwili bardzo przypominał ojca. - Uprzedzając jakieś ewentualne, nie, nie postawiłem stopy na pustyni w czasie czteroletniej. Spędziłem ją na pilnowaniu domu. Brałem wtedy udział w jednej bitwie, obronie Grata i Myrkrinu przed okrążającymi go galerami Augustusa. Jeśli ktoś czuje się oszukany i ma ochotę dać mi w pysk, teraz jest dobra okazja - podsumował kwaśno.

[Cerro]

- Że co? Po co? - przeraził się Denis.

- Oni są tacy - mruknęła N'gaya.

- Wiedziałaś o tym? - zapytał Oda Sif.

- Tak, wiedziałam. I uznałam, że to nie nasza sprawa, z kim spotyka się N'gaya. JA nie mam pretensji do Białego Wilka ani innych Freyów - zapewniła Sif. - Przykro mi przez wszystko, co się działo na dalekim południu, ale u nas, w domu, nie było terroru, import żywności szedł jako tako i na pewno nie było tam ludzi Imperatora, i głównie to się dla mnie liczy. Były zarazy i standard życia z dupy, ale to wszędzie.

- Sade się obraziła o to, kim on jest czy o to, że jej nie powiedziałaś? - spytała Elania N'gayę.

Ale odpowiedział jej Nicolas:

- Sade obraziła się, bo N'gaya powiedziała, że Biały Wilk jest czarującym człowiekiem.

N'gaya spiekła raka.

- Prywatnie. I zrobił dużo w czasie ostatniej wojny, i zapłacił za to cenę - powiedziała obronnym tonem.

[Akayla]

No tak. To była współczesna młodzież, a Ver i Isaku byli staroświeccy.

Przetarł twarz.

- No i ma rację. Jest, zrobił i zapłacił - mruknął. - Jeśli chcecie, w szczególności jeśli Sade chce, zorganizowanie wam jakiegoś spotkania z nim powinno być zupełnie wykonalne - dodał polubownie. - Może poczułaby się od tego lepiej.