19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Cerro]

- Wielu ludzi z pospólstwa pewnie się nawróciło - przyznała kobieta. - Tacy ludzie potrzebują wiary.

- Nora, serce, nie mamy już pospólstwa - zwrócił jej uwagę Lunden.

- Hans, serce - odrzekła z przekąsem. - Tylko formalnie.

[Akayla]

Ver mruknął.

- Im szybciej przestaniemy dawać się zaabsorbować w wytyczanie granic między ludźmi, tym lepiej będzie dla wszystkich - rzekł polubownie.

[Cerro]

Lunden wydmuchał chmurę dymu pod sufit.

- Ja też jestem pospólstwem? - upewniła się N'gaya.

- Znasz odpowiedź, pani - stwierdziła Nora. Zerknęła z ukosa na Vera. - Tylko jakie to ma znaczenie?

[Akayla]

- Zaskakuje mnie, że pytasz, pani - przyznał Ver, powstrzymując się żeby nie zabrzmieć kąśliwie. Upił kawusi. - Ale w porządku. Po pierwsze, takie sztuczne dzielenie ludzi to marnotrawienie energii, która mogłaby być spożytkowana w lepszym celu. Po drugie, stare systemy społeczne oparte na takich podziałach wiązały się z niepowetowanymi stratami talentu. Po trzecie, to zwyczajnie krzywdzące.

[Cerro]

Nora uśmiechnęła się krzywo.

- Pytała, książę, jakie znaczenie ma, czy ktoś jest z pospólstwa, czy nie - powiedział Lunden. - Biorąc pod uwagę, że najwyraźniej, zamierzasz spłodzić pierwszych kawowych Freyów w historii. Ale może powinieneś również udzielić wywiadu "Dworskiej modzie" z tą duszą społecznika.

[Akayla]

"Pierwszych kawowych Freyów w historii". Ha. Dobre.

Lunden albo był gorzej zorientowany, niż chciał sprawiać wrażenie, albo robił to specjalnie.

- Żadnego - odrzekł spokojnie. - Dlatego rozróżnianie czy ktoś jest z pospólstwa czy nie również nie ma już prawa bytu.

[Cerro]

Zapadła cisza.

- Pewnie - powiedziała Nora. - Wybacz mi, książę. Nie miałam zamiaru sprawiać ci przykrości.

[Akayla]

Ver zastanawiał się przez ułamek chwili, zdecydował jednak nie naciskać bardziej. N'gayi przedtem też nie strofował za gapienie się i robienie min na Lundena, więc teraz, kiedy Nora już ustąpiła, byłoby hipokryzją wytykać jej kolejne uchybienie. Należało raczej uznać, że byli kwita.

- W porządku, pani - zapewnił. - Dyskusja jest dobra dla postępu - dodał, głównie żeby dać im szansę na poratowanie się.

[Cerro]

- Stal również - zapewniła Nora ze spokojem.

Lunden zgasił końcówkę skręta w resztce swojej kawy.

- Chyba będziemy się zbierać, książę - powiedział. - W domu czekają psy. Nie zapomnij o mnie wspomnieć pani Namiestnik, proszę.

[Akayla]

- Mam dobrą pamięć - zapewnił go uprzejmie Ver, podnosząc się.

Oprowadził ich do drzwi, gdzie pożegnali się uprzejmie, nim Lundeni odjechali a Ver zamknął za nimi.

- Co za wredna suka - sarknął wściekle, kiedy wrócił do salonu.

Z dwojga złego, nie był przekonany czy nie wolał jednak gościć Ala niż tej dwójki.