20.3 Nikt nie pytał, wszyscy potrzebowali

[Akayla]

- Dziękuję, kochanie - mruknęła Hatsze miękko, pocałowała go czule w policzek, a Ridę w główkę i wróciła spać.

Wstała dopiero dobre kilka godzin później, zjadła szybkie śniadanie i od razu zabrała się do przygotowań do wyjścia. Martwiła ją Maula. Podejście, jakie Jon zdawał się mieć do sytuacji, też.

[Los]

Nie była jedyną osobą, która się szykowała. Isaku, który zasnął dopiero po śniadaniu, drzemał jeszcze gdy go czesano i znoszono mu ubrania.

Mamoru zjawił się jakieś dwie godziny po jego wyjściu pod postacią miejskiego gołębia, którą utracił tuż za murem, gdy włączyły się antymagiczne zabezpieczenia.

[Akayla]

O jego pojawieniu się Fabię zawiadomił Bashar, którego z kolei powiadomili strażnicy.

- Niech wejdzie - zapewniła zarządcę.

Jej aktualne zajęcie było mało produktywne, bo polegało na bezsensownym trzymaniu otwartej książki w ręce i intensywnym zamartwianiu się. Może byłaby spokojniejsza, jakby pojechała z Isaku... ale miała wrażenie, że jej obecność na sali obrad tylko by mu przeszkadzała.

[Los]

Wprowadzony Mamoru ukłonił się.

- Przygotowałem lustro na polecenie Freya, pani - powiedział, wyciągając na otwartej dłoni niewielkie, zamykane lusterko na srebrnym łańcuszku. - Może być aktywowane tylko przez niego, na wszelki wypadek. Mam nadzieję, że to akceptowalne.

[Akayla]

- Tak sądzę - potwierdziła Fabia, przyjmując od niego lusterko. - Dziękuję ci, Mamoru. Jak się czujesz? Czy wszystko w porządku? - zapytała go przy okazji.

[Los]

Mamoru przyglądał się jej chwilę.

- Niezbyt, pani - przyznał wreszcie. - Jak chyba można się spodziewać.

[Akayla]

Fabia pokiwała głową ze zrozumieniem.

- Pytam, bo... Wiesz, nie musimy się kochać, ale jesteśmy rodziną - wyjaśniła cicho. - Nie trzymam cię, jeśli nie chcesz rozmawiać - zapewniła - ale wiem z doświadczenia, że mówienie o problemach pomaga.

[Los]

Sądząc po minie Mamoru na określenie ich rodziną, mogła równie dobrze wepchnąć mu w gardło garść gwoździ. Ukłonił się.

- Za pozwoleniem, pani, jeżeli to wszystko, pójdę już.

[Akayla]

- Idź - zapewniła go Fabia łagodnie. - Miłego dnia, Mamoru.

[Los]

- Pani - pożegnał się Mamoru i opuścił komnatę, a wkrótce potem pałac. W domu był po niecałej pół godzinie.

Dużo wcześniej niż Hatszepsut, która ciągle męczyła się na rozmowach w pałacu Jona. Chociaż może męczenie się było nieco nadmiernym stwierdzeniem, bo po prostu rozmowy stanęły w miejscu, jakby nikomu nie chciało się ich nadmiernie pchać gdy z postawy Lukasa wiadomo było jak to się skończy.

Gdy skończyli, pożegnali się i skierowali do wyjścia, wampir zresztą wyrósł tuż obok Isaku. Ten przystanął.

- Staw się jutro w południe w Ostatnim Mieście, wasza wysokość - powiedział Lukas cicho.

Isaku kiwnął głową.

- Dziękuję - rzucił krótko.

Lukas uśmiechnął się tyleż uprzejmie, co bez emocji i rozeszli się.