13.2: Foch na puna

[Los]

Królestwo Północy
Pałac

- Nie opowiada bzdury - zaproponowała Nysara. - Niech siada. Chce ryba?

Zdjęła z pozornie wolnego siedziska puchatą poduszkę, która okazała się być Lisem. Przełożyła go na niewielką pufkę przy kominku, gdzie rozbudzony hakkai wyciągnął się leniwie, patrząc przenikliwie na Elrę.

[Akayla]

Królestwo Północy
Pałac

Elra zawahał się na króciutką chwilę, a wreszcie kiwnął głową i klapnął na wskazanym miejscu.

- Chętnie, dziękuję - zapewnił z nadzieją, że nie pożałuje.

Syrus wykroił mu więc spory kawał duszonego filetu, nałożył na talerz i postawił przed nim.

- Proszę. Smacznego - powiedział grzecznie.

Elra znów podziękował i zabrał się za niespieszne jedzenie. Żadna ze stron nie wydawała się zainteresowana przerywaniem ciszy, wkrótce zapanowało więc ciężkie milczenie. Aczkolwiek Elra był wdzięczny Syrusowi za to, że w przeciwieństwie do Lisa, łypał na króla raczej dyskretnie. Dzięki temu jadło się chociaż trochę łatwiej.

[Los]

Królestwo Północy
Pałac

Skończyli. W ciszy.

- Chciał coś - przypomniała Nysara.

[Akayla]

Królestwo Północy
Pałac

Elra krótko kiwnął głową.

- Tak - przytaknął. Zwrócił się do Syrusa. - Słyszałem, że utrzymujesz kontakt z Adharą. Mógłbyś zorganizować mi przez nią nieoficjalną rozmowę z Oświeconym? Albo chociaż wymianę listów, wystarczyłoby.

- Prawda, od czasu do czasu wymieniamy listy - przyznał Syrus. - Dałoby się załatwić. Co zamierzasz? - zapytał dla pewności, choć bez cienia podejrzliwości w głosie. Wziął czarkę z herbatą w obie dłonie i pociągnął łyk.

To naprawdę takie nieoczywiste, że wszyscy mnie o to pytacie?, żachnął się Elra w duchu, twarz jednak mu nie drgnęła.

- Znaleźć z Czerwonymi sensowny kompromis jeszcze przed oficjalnymi rozmowami, żeby się upewnić że tamta służąca wróci do nas bez dalszych uszczerbków na zdrowiu - wyjaśnił spokojnie. - Nic więcej. - Chrząknął. - Nie wiem, ile oni zamierzają czekać na naszą odpowiedź, więc byłbym wdzięczny za pośpiech - dodał.

Syrus przelotnie zerknął na Nysarę, a potem kiwnął głową.

- List wyruszy w drogę jutro z samego rana - obiecał.

- Dziękuję - odrzekł Elra. - To wszystko, co chciałem. Nie będę wam już przeszkadzał.

- Jesteś zawsze mile widziany, królu mężu - zapewnił Syrus grzecznie.

[Los]

Królestwo Północy
Pałac

- Ty się bardzo stara jak na ktoś kto niedawno chciałby zabić ta mała - pochwaliła postawę Elry Nysara. - Czemu jest taki wściekły?

[Akayla]

Królestwo Północy
Pałac

Elra zaczął już wstawać, na pytanie Nysary jednak zaniemówił i klapnął z powrotem.

- Proszę? - zdziwił się grzecznie, zastanawiając się, w którym momencie opuścił gardę. - Nie jestem wściekły.

[Los]

Królestwo Północy
Pałac

Lis wyszczerzył ząbki. Prześmiewca.

- Ale po co tak kłamać? - spytała Nysara. Najwyraźniej nie retorycznie.

[Akayla]

Królestwo Północy
Pałac

Elra milczał dłuższą chwilę, kompletnie nie wiedząc, co na to odpowiedzieć. Pytanie Nysary było zbyt celne by mogło być przypadkowe. Musi mieć jakieś runy.

- Na litość, czy na Północy niedozwolonym jest złoszczenie się w ciszy? - żachnął się. - Pozwól mi zachować trochę prywatności, księżniczko.

[Los]

Królestwo Północy
Pałac

- Ja wam powiem - rzekł Lis, zmieniając się w człowieka. Dosłownie po to, by sobie wziąć czarkę herbaty. - Jest zły bo Dana przyjemniej spędza czas z Isaku-kun niż z nim.

Wypił i zwinął się znowu w lisa.

[Akayla]

Królestwo Północy
Pałac

- Och, ktoś tu jest zazdrosny! - sapnął Syrus z rozbawieniem. Wyszczerzył zęby w uśmiechu. - Może potrzebujesz pomocy, hmmm, królu mężu?

- Obejdzie się - zapewnił Elra sucho. Miał dość. - Skończyliście już?