Kingdom of North

- W porządku - powiedział Isaku i rozluźnił się wreszcie trochę. Owinął się trochę lepiej w swój biały płaszcz, bo służba ubrała go raczej lekko. - Jak się trzymacie?

- Jakoś - westchnął Yato, ocierając łezkę z oka. - Powoli popadamy tu wszyscy w marazm mam wrażenie.

- Popadamy, zdecydowanie - westchnęła Cicha. - Nithael już się poddał z pilnowaniem ładu...

- Ty przestałaś sprzątać - zauważyła Ida.

- Tak. Jaki to ma sens kiedy sprząta się samo? - odrzekła Cicha, wzruszając ramionami. - Nie wiem, może powinnam się nauczyć na czymś grać. Chyba że to też Pamięć zrobi za mnie.

- Kiedy Lees utknął tu ostatnio, wspomnienia hakkaich go uczyły - przypomniał sobie Isaku. - Może wam też są w stanie jakoś pomóc. Nie wiem. Przykro mi, że jesteście w tej sytuacji. Przepraszam.

Poniekąd byli w niej przez niego.

- Niby za co? - zdziwiła się Cicha.

Hrze się wydawało, że wie za co.

- To była wspólna decyzja tej naszej małej rady wojennej. Nikt nie wiedział, że to się tak skończy - zauważyła. - Poza tym, my już dawno mamy za sobą ten okres kiedy się szuka winowajców - zapewniła. - Nie mamy do ciebie pretensji. Ani do nikogo w sumie.

Umilkła na króciutką chwilę.

- Może do Elry za bycie skończonym dupkiem - przyznała wreszcie uczciwie. - Ale to nie ma nic do rzeczy!

Ida prychnęła z rozbawieniem.

Isaku uśmiechnął się krzywo, ale jednak z wdzięcznością.

- Daje ci radę zachodzić za skórę nawet tutaj? - zdziwił się.

- Czasami bywa "w odwiedziny" - wyjaśniła Hra. - Spędza je głównie na przechwalaniu się, jaki to on nie jest. A jeśli nie mówi o sobie, mówi o Danie, też w podobnym tonie. Więc tak.

- Brzmi jakby niewiele się zmienił odkąd opuścił Nowy Świat - zażartował Isaku, chociaż wiedział, że to nieprawda.

Hra zaśmiała się.

- Powiedziałabym, że Pamięć wyciągnęła wszystko, co było w nim najgorsze, i przemnożyła razy sto.

- On zawsze był raczej zadufany w sobie - mruknęła Ida. - Świat, który spełnia każde życzenie swoich mieszkańców... to się nie mogło skończyć inaczej.

- Te mądre książki, którymi Jon się zaczytywał na Archipelagu chyba określały to jako "narcyzm" - przypomniała sobie Cicha.

- A nie "kompleks boskości"? - upewnił się Yato.

- Mam nadzieję, że nie straumatyzuje mi Leesa - mruknął Isaku.

- Wziąłeś go tu? - zdziwiła się Cicha. - Nie widziałam... ale w zasadzie w ogóle nie widzieliśmy, jak wchodziliście - przyznała.

Hra mruknęła i przekrzywiła rogatą głowę.

- Na twoim miejscu zastanowiłabym się, czy nie pójść z nim - przyznała. - Udzielić mu wsparcia jeśli będzie potrzeba. Wymiar cię słucha, więc zawsze możesz strzelić jakimś gromem z nieba czy czymś takim dla efektu.