Kingdom of North

- Tak naprawdę to całą tą sprawą zajmuje się dla mnie Syrus - powiedział Jon, kiwając głową hakkaiemu. - Roar ma pomysł na zabezpieczenie miasta i razem z naszym nowym magiem montują właśnie system do jego monitorowania.

- Jaki system? - spytał Isaku.

- Ech... pełno jakiś magicznych czujek, które będą rejestrowały magiczny obraz z ulic, wyświetlały go w stróżówkach i dodatkowo alarmowały o podejrzanych ruchach - powiedział Jon. - Nie mam pojęcia, czy się sprawdzi, więc nie pytaj. Roarowi pomysł się spodobał.

Ver uniósł lekko brwi. Jeśli to się sprawdzi, będzie musiał podyskutować z Hatsze na temat zaadaptowania tego w ZKP. Bo sam pomysł wydawał się znakomity.

- Taaak - mruknął hakkai. - W temacie pozostałych tropów, mogę wysłać Lisa z tym upiorem do Sparpolis, żeby się rozejrzeli, a sam oblecieć okolice tych dróg i zobaczyć, co znajdę - dodał. - Z wyspą z kolei jest tego rodzaju problem, że z tego co udało mi się dowiedzieć, tam nie ma nic poza tą winnicą. Jeśli jej mieszkańcy jeszcze się nie ewakuowali, rekonesans nie będzie możliwy, ja i Lis zostaniemy zauważeni natychmiast. Jeśli chcemy coś tam robić, trzeba od razu wejść ze zbrojnymi. Zgadzam się też z opinią Vera, że powinniśmy się skupić na dotarciu do szczytu hierarchii. Możemy to zrobić albo poprzez napaść na siedziby o których wiemy i odnalezienie ich kontaktu do ich szefa, o ile cokolwiek tam jeszcze zastaniemy, albo poprzez odnalezienie kolejnego z ich wampirów w terenie, wszystko jedno, w Sparpolis czy przy drodze, i przejście w górę po łańcuchu komendy. W obu przypadkach, czas niekoniecznie będzie nam sprzyjał, więc jeśli chcemy to zrobić dobrze, powinniśmy zaangażować Kellama.

- Porozmawiam z Kellamem, żeby był do waszej dyspozycji - obiecał Jon. - Jeżeli do czegokolwiek będziecie potrzebowali zbrojnych, dajcie tylko znać Roarowi, albo weźmie naszych, albo ponownie poprosi o wsparcie Nieśmiertelnych.

Syrus skinął głową.

- Świetnie, dziękuję. A tak przy okazji, kiedy skończymy z tym wszystkim, być może nie byłoby złym pomysłem rozważenie rehabilitacji tego upiora - dodał. - Może mógłby ci się jeszcze kiedyś do czegoś przydać, a sprawuje się dobrze.

- Ten upiór zamordował człowieka i brał udział w zorganizowanej przestępczości - powiedział Jon. - I zapłaci za to.

- Oczywiście, że tak. Nie sugeruję pozostawienia go bezkarnie - zapewnił Syrus. - Po prostu zobaczyłem w nim zupełnie dobry materiał i chciałem ci o tym powiedzieć.

Nie uważał by rehabilitacja była możliwa dla każdego zbrodniarza, ale ten tu wcale nie wyglądał jak jakiś beznadziejny przypadek.

- To sędzia się nim zajmie we właściwym czasie, nie ja - powiedział Jon. - Ja najwyżej mogę mu zaproponować korzystniejszą opcję odbycia kary niż ta sama kolonia karna, co ludzie, których właśnie zdradza.

- W porządku - zapewnił Syrus, który po prawdzie miał bardzo nikłe pojęcie o lokalnym systemie karnym. Miał wrażenie, że cesarz miał sporo do powiedzenia w temacie, jeśli chciał, ale może było mylne.

- W takim razie chyba omówiliśmy wszystko, co trzeba - zauważył Ver.

- Tak sądzę - przyznał Syrus.

- Dziękuję wam - powiedział Jon. - Za jakiś czas odezwę się w sprawie tego sojuszu - powiedział, najbardziej do Vera i Isaku.

Podnieśli się wszyscy i rozeszli, Jon odszedł w głąb pałacu, a Isaku i Vera służba poprowadziła w kierunku dziedzińca, gdzie musieli poczekać na wierzchowce.

Ver i Isaku odczekali swoje, a potem odjechali razem w kierunku portalu. Pożegnali się krótko później i Ver, wreszcie, wrócił do domu.

Wszystko było załatwione. Mogli jechać, choćby i zaraz, jeśli N'gaya chciała pomimo dość późnej pory.

*

Syrus tymczasem poszedł po Lisa i udał się wraz z nim w kierunku aresztu, odebrać ich upiora.

- Jon dał nam wolną rękę i obiecał wsparcie zbrojne i Kellama na zawołanie - podsumował naradę po drodze. - Ja na miejscu tej bandy dawno opuściłbym te dwie meliny, więc myślę, że powinniśmy się skupić na pozostałych dwóch tropach. Myślałem o posłaniu tego upiora z tobą do Sparpolis, a ja w międzyczasie rozejrzę się w okolicy tych dróg. Co o tym sądzisz?